Της Κοραλίας Τιμοθέου
Για ακόμη μια φορά, ο ΠτΔ, πληροφορεί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, από το βήμα του συνεδρίου του, ότι το Κυπριακό αποτελεί πρόβλημα της ΕΕ. Τέλεια! Υπενθυμίζουμε σε όλους, σε περίπτωση που το ξέχασαν, ότι είμαστε γι’ αυτούς πρόβλημα. Ότι συνιστούμε βάρος.
Το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα της ΕΕ, ούτε των Ηνωμένων Εθνών. Είναι πρόβλημα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αυτή που έχει την ευθύνη της επίλυσης του. Κανένας άλλος. Αν μας βοηθήσουν, καλώς. Αλλά γιατί να μας βοηθήσουν; Επειδή μας λυπούνται; Αυτό θέλουμε; Δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί! Πιο πιθανόν θα ήταν να μας συνδράμουν οι εταίροι μας στην επίλυση του Κυπριακού επειδή το αξίζουμε! Επειδή βλέπουν σ’ εμάς έναν πολύτιμο συνέταιρο, του οποίου η συνεισφορά στα κοινά της ευρωπαϊκής οικογένειας είναι σημαντική. Επειδή είμαστε ένας σύμμαχος που δεν θέλουν να χάσουν.
Η αξία κάποιου προσδιορίζεται από τον παραλήπτη. Για την ΕΕ σήμερα, ποια η αξία μας ως μέλους; Τι προσφέρουμε; Πόσο πολύτιμοι είμαστε; Πόσο απαραίτητοι; Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να εργαζόμαστε για να αυξήσουμε την αξία μας ως κράτους-μέλους; Σε κάποιον, οποιονδήποτε τομέα ή τομείς; Σε ποιον όμως;
- Στην υγεία, ενώ έχουμε εξαιρετικούς γιατρούς και επιστήμονες, τρωγόμαστε μεταξύ μας για το ΓΕΣΥ, αντί να επενδύσουμε στην προοπτική σημαντικού ιατρικού τουρισμού στο νησί μας.
- Στα ενεργειακά, θα μπορούσαμε όχι μόνο να αξιοποιήσουμε θεαματικά την ηλιακή ενέργεια για να παράγουμε και να εξάγουμε ηλεκτρισμό αλλά και να εξελίξουμε την τεχνολογία ώστε να παρέχουμε τεχνογνωσία προς τα έξω.
- Τα λιμάνια μας και τα αεροδρόμια μας, λόγω γεωγραφικής θέσης, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πολύ περισσότερο προσφέροντας υπηρεσίες υψίστης σημασίας σε συνεταίρους και συμμάχους μας.
- Μονάδες όπως τo Ινστιτούτο Γενετικής και Νευρολογίας, με τη στελέχωση και τον εξοπλισμό που διαθέτουν, θα μπορούσαν να καταστούν απαραίτητες σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Σε κάτι θα μπορούσαμε να γίνουμε πρωτοπόροι και σύμβουλοι των υπολοίπων, με στόχο να τους κοιτάζουμε στα μάτια και να διαβάζουμε θαυμασμό και όχι οίκτο.
Κάθε 15 Νοεμβρίου καταδικάζουμε την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Τι κάνουμε όμως για να αντιστρέψουμε την κατάσταση; Ποια πρακτικά βήματα λαμβάνουμε; Αφήνουμε την «ελεγχόμενη» διακίνηση μέσω των «οδοφραγμάτων» – σημείων διέλευσης να μας φέρνει προ τετελεσμένων;
Είμαστε σήμερα σε δυσμενέστερη κατάσταση όσον αφορά το κυπριακό; Μάλλον!
Τί κάνουμε όταν είμαστε σε δυσμενή κατάσταση; Περιμένουμε να αλλάξουν οι συνθήκες ώστε να μας ευνοούν. Περιμένουμε αλλά όχι ως παθητικοί θεατές. Καραδοκούμε, έχοντας έτοιμα σχέδια δράσης για κάθε πιθανό σενάριο που ενδέχεται να προκύψει. Είμαστε έτοιμοι να αδράξουμε την κάθε ευκαιρία που θα μας δοθεί και να διαπραγματευτούμε σκληρά για συγκεκριμένα ανταλλάγματα και όχι για μια αόριστη και χωρίς αντίκρισμα «υποστήριξη».
Αυτό δεν έκανε και η Τουρκία χρόνια ολόκληρα μέχρι να πετύχει την εισβολή; Προετοίμαζε το έδαφος και ήταν σε επιφυλακή. Όταν οι συνθήκες έγιναν ευνοϊκές ήταν έτοιμη!
Εμείς έχουμε πλάνα δράσης; Έχουμε σχέδια αξιοποίησης της τόσο αξιόλογης γεωγραφικής μας θέσης που χιλιετίες ολόκληρες υπήρξε η πηγή των δεινών μας; Πώς μας αξιοποιούν οι σύμμαχοι μας στην εξωτερική, στρατιωτική, ενεργειακή πολιτική τους; Τι σημαίνουμε γι’ αυτούς; Οι Αμερικάνοι μας χρειάζονται; Οι Ρώσοι μας θεωρούν απαραίτητους; Μήπως εντέλει κανένας, γιατί τους άνοιξαν άλλοι γείτονες μας τις πόρτες. Τι έχουμε κάνει για να καταστούμε τόσο απαραίτητοι σε κάποιον που τα συμφέροντα του να είναι συνυφασμένα με τα δικά μας και άρα να είναι προς το δικό του συμφέρον να μας υποστηρίξει;
Τελικά τί μας διδάσκει η ιστορία; Ότι η ιστορία δεν μας διδάσκει τίποτα;
*Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή και στον Πολίτη στις 25.11.2018