Του Νίκου Τιμοθέου*
Η Κύπρος έχει ήδη εισέλθει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Έχει μια εξαιρετική ευκαιρία και ικανό χρόνο για να αξιολογήσει το παρελθόν και το παρόν, να κάμει την αυτοκριτική της, να «θυμηθεί» τις αξίες της, να προσπαθήσει να διαμορφώσει ένα καινούργιο όραμα και να προδιαγράψει ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο δράσης για τα επόμενα πέντε-δέκα χρόνια.
Για να έχει έστω και λίγες ελπίδες να πετύχει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να κάνουμε ένα ειλικρινή, ανοικτό διάλογο σε όλα τα δυνατά επίπεδα: στον τύπο, στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, σε όλα τα συντεταγμένα κοινωνικά όργανα – σε επιστημονικούς και επαγγελματικούς συνδέσμους, σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, σε συνδέσμους καταναλωτών, σε κομματικά όργανα. Ακόμη θα πρέπει οι υποψήφιοι για την προεδρία της δημοκρατίας και τα επιτελεία τους να αφουγκραστούν όσο γίνεται πιο πλατειά τα προβλήματα και τις ανησυχίες του πολίτη, της επιχείρησης και των κοινωνικών ομάδων, να τα μελετήσουν, να τα συζητήσουν, να ακούσουν εισηγήσεις για λύσεις, να διαμορφώσουν τις λύσεις που θα προτείνουν, να σχεδιάσουν το πρόγραμμα υλοποίησης τους, να τα ανακοινώσουν και να τα αναλύσουν δημοσίως.
Το πρόγραμμα τους θα πρέπει να στοχεύει στη βελτιστοποίηση της ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ (well-being) των πολιτών –και όχι απλά του ΑΕΠ ή ακόμη της ευτυχίας τους. Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται γνώση των συντελεστών που συνθέτουν την ευημερία των πολιτών στην Κύπρο – και αυτοί δεν είναι διαφορετικοί από τους αντίστοιχους άλλων χωρών.
Γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι ότι η Κύπρος καταλαμβάνει την 7η θέση στο δείκτη ευημερίας ανάμεσα σε 23 Ευρωπαϊκές χώρες με μόνο το 23% των πολιτών να πιστεύει ότι ευδοκιμεί; (Ορισμό και συγκρίσεις σε επόμενο άρθρο μας.) Γνωρίζουν ότι οι δείκτες εξάγονται με επιστημονική δημοσκόπηση*;
Έχουν διερευνήσει και εντοπίσει τις ΑΞΙΕΣ στις οποίες πιστεύει ο Έλληνας Κύπριος; ΑΝ ΟΧΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ! Γιατί μόνο πάνω στις αξίες του λαού μπορούν να κτίσουν ένα πιστευτό όραμα, που θα εμπνεύσει τον λαό για να υλοποιήσει το πρόγραμμα που θα προτείνουν για την υλοποίηση του.
Έχουν διερευνήσει και εντοπίσει τους παράγοντες και πόσο επηρεάζουν το βαθμό στον οποίο ο Ε/Κ ευδοκιμεί;
- Μήπως είναι το αίσθημα του ανήκειν και της εμπλοκής; Στην οικογένεια, εργασία, ομάδα, κοινότητα; Στο έθνος, τη γλώσσα, τη θρησκεία; Η ανάγκη να νοιώθει οικειότητα, συντροφικότητα, αγάπη; Ανεξάρτητη οντότητα και μέλος ταυτόχρονα;
- Μήπως είναι ο αυτοσεβασμός, η αυτοδιάθεση, η ηθική; Μήπως μπούχτισε από την κομματοκρατία και τον εξευτελισμό να μην τυγχάνει ίσης και δίκαιης αντιμετώπισης όποτε έχει «δοσοληψίες» με το δημόσιο και όχι μόνο;
- Μήπως είναι το αίσθημα (αν)ασφάλειας; Αν θα έχει εργασία και λογικό εισόδημα για μια «άνετη» ζωή, ώστε να προσφέρει τροφή, ένδυση, μόρφωση στα παιδιά του ή αν θα βρουν δουλειά, αν θα έχουν στέγη, αν θα μπορούν να συντηρήσουν οικογένεια; Αν θα έχει ΙΦΠ στα γεράματα του; Τι θα απογίνει αν του συμβεί δυστύχημα ή σοβαρή ασθένεια; Θα υπάρχει ο τόπος του ως ανεξάρτητο ευνομούμενο κράτος;
- Μήπως είναι το αίσθημα αδυναμίας επηρεασμού των κοινών λόγω «δικτατορίας» των μετρίων, των κομμάτων και άλλων ομάδων συμφερόντων (συντεχνιών, κά);
- Μήπως η ανάγκη για προσφορά στο κοινό καλό και όχι στον κομματισμό;
- Μήπως έχει σιχαθεί τις κοκορομαχίες και το λαϊκισμό των κομματικών «ηγετίσκων» και των φερέφωνων τους;
- Έχει νόημα και σκοπό στη ζωή του; Είναι ικανοποιημένος/ευτυχισμένος;
Μήπως έφθασε η ώρα να αντιληφθούν οι «πολιτικοί» μας ότι δεν αρκεί να μιλούν μόνο για οικονομία και ανάπτυξη και να υπόσχονται μια ουτοπιστική «δίκαιη» κοινωνία, που προκαλεί στον πολίτη ένα πικρό αίσθημα κενού;
ΕΦΘΑΣΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ (ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥΣ) ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΛΑΟ, ΜΕ ΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΟ ΔΙΑΛΟΓΟ, ΠΟΙΕΣ ΑΞΙΕΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ, ΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΕΛΕΙ!
ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΑΦΟΥ ΚΑΜΟΥΝ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ, ΝΑ ΠΟΥΝ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΟΡΑΜΑ, ΜΕ ΠΟΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΑ ΤΟ ΥΛΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΑ ΑΤΟΜΑ! ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ!
Θα το τολμήσουν κάποιοι υποψήφιοι ή θα αρκεστούν σε «παζάρια» πίσω από κλειστές πόρτες που θα καταλήξουν σε ξαναζεσταμένο, μπαγιάτικο, αχώνευτο «φαγητό» ποντικοφαγωμένης συνταγής;
* http://www.isqols2009.istitutodeglinnocenti.it/Content_en/Huppert.pdf
**Δημοσιεύτηκε στον ΠΟΛΙΤΗ στις 11.3.2012