Υπουργός-Μεταρρυθμιστής ή Υπουργός-Υπερδιευθυντής

Του Νίκου Τιμοθέου*

ΘΥΜΑΣΤΕ Υπουργό Υγείας που εισήγαγε ένα σύγχρονο ΓΕΣΥ ή εκσυγχρόνισε την ψευδο-δωρεάν δημόσια ΙΦΠ; Υπουργό Παιδείας που εισήγαγε δωρεάν καθολική παιδεία παρόμοια της Φινλανδικής ή βελτίωσε την ψευδο-δωρεάν δημόσια παιδεία; Υπουργό Δικαιοσύνης που περιόρισε το έγκλημα ή τη διακίνηση ναρκωτικών ή που εκσυγχρόνισε την αστυνομία, την πυροσβεστική ή τη διεύθυνση των φυλακών ή σμίκρυνε τον χρόνο απόδοσης δικαιοσύνης; Υπουργό Εργασίας που βελτίωσε την κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια ή προετοίμασε τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό για την Κοινωνία της Πληροφορίας και της Γνώσης; Υπουργό Συγκοινωνιών που κατέστησε δημοφιλείς τις δημόσιες συγκοινωνίες ή «έσωσε» τις κρατικές αεροπορικές εταιρείες ή έλυσε τον γόρδιο δεσμό της Πολιτικής Αεροπορίας; Υπουργό Γεωργίας που έκτισε σταθμούς αφαλάτωσης πριν διψάσουμε και «πετάξουμε» εκατομμύρια εισάγοντας νερό ή εκσυγχρόνισε τη γεωργο-κτηνοτροφία μας ώστε να γίνει ανταγωνιστική; Υπουργό Εσωτερικών που έλυσε το γρίφο της Πολεοδομίας και του Κτηματολογίου; Υπουργό Οικονομικών που αναμόρφωσε τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και θεράπευσε από αϋπνία χιλιάδες ιδιοκτήτες «άτιτλων» κατοικιών εξασφαλίζοντας τους τίτλους ιδιοκτησίας; ΥΕΒ&Τ που μας εξασφάλισε φθηνή ηλεκτρική ενέργεια ή έσωσε τη βιομηχανία; …

Μάλλον όχι!  Σίγουρα θυμάστε κάποιους (πρόσφατους;) που εκφώνησαν μεγάλα λόγια, αλλά κληρονομιά δεν άφησαν! Γιατί άραγε;

Ποιος είναι κατάλληλος για το λειτούργημα του Υπουργού; διερωτάται ο πολίτης. Γιατί δεν θυμάται θετικά παρά ελάχιστους από μια εκατοστή που «υπηρέτησαν» την Κυπριακή Δημοκρατία; Τον Μιχάλη Σαρρή  που μας έβαλε στην Ευρωζώνη, τον Αβέρωφ Νεοφύτου που ελευθεροποίησε τις τηλεπικοινωνίες, τον  … που …

Τι υπουργούς θέλουμε; Υπουργούς-Υπερδιευθυντές, που ανταγωνίζονται τους Διευθυντές στα καθημερινά και χάνονται στη γραφειοκρατία ή Υπουργούς-Μεταρρυθμιστές που διαμορφώνουν και υλοποιούν μεταρρυθμιστική πολιτική και αφήνουν πίσω τους κάτι καλύτερο απ’ ό,τι παρέλαβαν;

Ποια ατομικά χαρακτηριστικά και ικανότητες πρέπει να έχει ένας Υπουργός – νοουμένου φυσικά ότι ο εκάστοτε Πρόεδρος τα καταλαβαίνει, τα διαθέτει και είναι ικανός και πρόθυμος να επιλέξει εκείνους που θα αφήσουν θετική κληρονομιά και όχι κομισάριους ή απλά/τυφλά εκτελεστικά όργανα;

Η νεότερη διεθνής επιστημονική έρευνα προδιαγράφει σε τι ξεχωρίζει ο Υπουργός-Μεταρρυθμιστής:

  1. Διαμόρφωση πολιτικής. Είναι οραματιστής με ευρύτατη πολιτική γνώση, εξαιρετικές ικανότητες διαπροσωπικών σχέσεων και δικτύωσης με όλους τους συμμετόχους (όσους, δηλαδή, επηρεάζονται) που θα τον βοηθήσουν στη διαμόρφωση και υλοποίηση της νέας πολιτικής. Διαθέτει οξύτατη ικανότητα διαχείρισης αμφιβολιών και ασαφειών, απλοποίησης της όποιας πολυπλοκότητας και γεφύρωσης και ολοκλήρωσης των συχνά αντικρουόμενων απαιτήσεων ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ.
  2. Δικτύωση.  Ικανός να δημιουργήσει ταχύτατα παραγωγικές σχέσεις εντός της κυβέρνησης και της δημόσιας υπηρεσίας και με όλες τις ομάδες συμφερόντων (τους συμμετόχους).
  3. Ομαδικότητα. Ικανός να εργαστεί αρμονικά με τους συνάδελφους Υπουργούς, ώστε να αλληλοβοηθούνται, υπερβαίνοντας την πάγια πρακτική να μην «ανακατεύονται» ο ένας στις εισηγήσεις/αποφάσεις του άλλου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει εποικοδομητική κριτική και να γίνονται «χοντρά» λάθη.
  4. Ευελιξία, συνέπεια και αντοχή. Ελίσσεται δημιουργικά χωρίς να απομακρύνεται από τον στρατηγικό του στόχο και χωρίς να εγκαταλείπει τον αγώνα παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες.
  5. Μετάβαση στο νέο ρόλο. «Μπαίνει» γρήγορα στο «πετσί» του ρόλου του Υπουργού που διαφέρει άρδην από ό,τι έκανε προηγουμένως, τον μαθαίνει και τον «παίζει» παραγωγικά.
  6. Υπόδειγμα προς μίμηση. Ενόψει της δημοσιότητας που απολαμβάνει, καθίσταται με τα λόγια, ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ και την συνέπεια/αξιοπιστία του, παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή!
  7. Πολιτική ΗΓΕΤΙΚΗ ικανότητα. Εμπνέει και καθοδηγεί τους δημόσιους λειτουργούς του Υπουργείου του και κερδίζει το μυαλό και την καρδιά όσων επηρεάζει ώστε να συμβάλλουν με ενθουσιασμό στη διαμόρφωση και υλοποίηση της μεταρρυθμιστικής πολιτικής του.
  8. Διάθεση και ικανότητα για αξιολόγηση, μάθηση και ανάπτυξη των προσωπικών ικανοτήτων, που απαιτεί η θέση του.
  9. Διάθεση και ικανότητα απολογισμού. Λογοδοτεί με ειλικρίνεια, πληρότητα και σεμνότητα/ταπεινοφροσύνη για το έργο και τα λάθη του στο λαό και στους εκπροσώπους του με κατάλληλους αντικειμενικούς δείκτες, επιζητώντας και αποδεχόμενος κριτική, ΧΩΡΙΣ αυτοέπαινο!
  10. Συμβάλλει ενεργά στη βελτίωση του πραγματικού (και όχι του εικονικού) μοντέλου διακυβέρνησης και του κώδικα ηθικής της κυβέρνησης, μαζί με τον Πρόεδρο και τους συνάδελφους Υπουργούς, αφού αυτά διαμορφώνουν εντέλει την κουλτούρα της χώρας.

Ας επιλέξουμε Πρόεδρο που όχι μόνο διαθέτει ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ο ίδιος τις πιο πάνω ικανότητες, αλλά και μπορεί και θέλει να επιλέξει Υπουργούς που τις διαθέτουν! Μόνον τότε, θα δούμε πρόοδο!

*Δημοσιεύτηκε στον ΠΟΛΙΤΗ στις 4.3.2012

This entry was posted in Ηγεσία, Ορισμοί. Bookmark the permalink.