Του Νίκου Τιμοθέου*
Η κοινωνία μας έχει μπει πια για τα καλά σε ένα φαύλο πολιτικό κύκλο:
- Ο πρόεδρος θεωρεί όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα εχθρούς του –«καλά εσείς (οι δημοσιογράφοι) ενν επεριμένετε ομοβροντία εναντίον του «διαγγέλματος» μου;»
- Ο πρόεδρος θεωρεί όλους όσοι διαφωνούν μαζί του και τον επικρίνουν εχθρούς του – «καλά περιμένετε να δουν ότι εκάμαμεν τίποτε …σωστό;»
- Το ΑΚΕΛ θεωρεί το ΔΗΣΥ εχθρό του, επειδή «υποτίθεται» ότι τους χωρίζει μέγα «ιδεολογικό» …χάσμα!
- Κάθε κόμμα του «ενδιάμεσου» χώρου θεωρεί ότι κατέχει την πάσα …αλήθεια και τη δυνατότητα να «δει» το …μέλλον και άρα ό,τι εισηγείται είναι η μοναδική λύση του όποιου προβλήματος!
- Οι πλείστοι κομματικοί αρχηγοί θεωρούν εαυτόν …αλάθητο (εξαίρεση ίσως αποτελεί τουλάχιστον την περίοδο αυτή ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ)!
- Οι πλείστοι κομματικοί αρχηγοί περιστοιχίζονται από μικρή ομάδα αυλικών που ουσιαστικά χειραγωγεί τα όργανα λήψης απόφασης του κόμματος τους –είτε άμεσα είτε έμμεσα εκβιάζοντας ή εκφοβίζοντας μέσω της υπερπροβολής του κομματικού συμφέροντος!
- Τα τέσσερα μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα (ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ) έχουν εξαρτώμενες σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό (υπαλληλικές/ αγροτικές) συνδικαλιστικές οργανώσεις που εξυπηρετούν πελατειακές σχέσεις!
- Μέσω της κομματικοποίησης του συνδικαλισμού κατάφεραν τα κόμματα να αμβλύνουν παντελώς τις αξίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε πλείστους ζωτικούς τομείς όπως στη δημόσια παιδεία, υγεία και υπηρεσία και στους ημικρατικούς, με αποτέλεσμα το μόνο που τις ενδιαφέρει να είναι συνδικαλιστικές και προσωπικές επιδιώξεις σε βάρος της εξυπηρέτησης του πολίτη, της ποιότητας, της παραγωγικότητας και της αξιοκρατίας!
- Τα κόμματα (με εξαίρεση τους Οικολόγους) έχουν διεισδύσει μέσω ρουσφετολογικού διορισμού σε όλες τις δημόσιες επιτροπές και συμβούλια, με αποτέλεσμα διορισμοί και προαγωγές στον ΕΔΤ να είναι αποτέλεσμα είτε κομματικής συναλλαγής είτε κομματικής απόφασης. (Το ΑΚΕΛ ανήγαγε το ρουσφέτι σε επιστήμη, αφού ελέγχει κομματικά την πλειοψηφία στα διάφορα συμβούλια πράγμα που δεν έχει γίνει εδώ και 20 χρόνια, από κυβέρνηση, δηλαδή, Κυπριανού!)
- Οι κομματικά διορισμένοι αξιωματούχοι σε δημόσιες επιτροπές και συμβούλια αγνοούν πανηγυρικά και κατ’ επανάληψη τις αποφάσεις των δικαστηρίων και ιδιαίτερα του Ανωτάτου!
- Τα πολιτικά κόμματα έχουν κομματικοποιήσει τα μαζικά θεάματα και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο και «περνούν» μέσω «οργανωμένων» φανατισμένων οπαδών τα κομματικά τους μηνύματα προσπαθώντας να συσπειρώσουν «τυφλά» τους ψηφοφόρους τους!
- Τα πολιτικά κόμματα έχουν διαβρώσει σε ένα βαθμό τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους, συχνά χρησιμοποιώντας παράνομα τη «δύναμη» των χρημάτων διαφήμισης των δημόσιων οργανισμών!
- Ανίκανο να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, την κακοδιαχείριση της κυβέρνησης του και τη χαμηλή δημοτικότητα του προέδρου της και τέως αρχηγού του, το ΑΚΕΛ έβγαλε από το χρονοντούλαπο «ταξικές διαφορές» και «προβοκάρει» αντιπαλότητα μεταξύ ομάδων του πληθυσμού (επιχειρηματιών – υπαλλήλων, δημόσιων – ιδιωτικών υπαλλήλων, επαγγελματιών και βιοτεχνών – υπαλλήλων, κοκ)!
- Τα κομματικά στελέχη έχουν αναγάγει την προπαγάνδα και την τεχνητή αντιπαλότητα σε επιστήμη και με την κατασκευή κομματικών «αληθειών», με αήθη σλόγκαν και με την οξύτητα του λόγου και της αντιπαράθεσης στις δημόσιες συζητήσεις και ομιλίες τους «μορφώνουν» τον πολίτη στην αντιπαλότητα και στην έλλειψη σεβασμού προς όποιον έχει διαφορετικές απόψεις!
Ο κατάλογος δυστυχώς είναι ατέλειωτος!
Ποιο όμως είναι το αποτέλεσμα της κομματικοποίησης, της τεχνητής αντιπαλότητας και των πελατειακών σχέσεων;
Ας αποτολμήσουμε μια απλουστευμένη απαρίθμηση και ας καλέσουμε ειδικούς επιστήμονες, κοινωνιολόγους κά, να μελετήσουν το θέμα επιστημονικά και να μας φωτίσουν:
(1) Η πίστη του πολίτη στην αξιοκρατία έχει εξανεμιστεί πλήρως!
(2) Ο πολίτης «έχει πλέον μάθει» ότι για να γίνει η «δουλειά του» πρέπει να χρησιμοποιήσει μέσο!
(3) Ο πολίτης υποκύπτει δουλικά στους πολιτικούς και τους κομματικούς apparatchik/ κομισάριους με την ελπίδα ότι θα τον εξυπηρετήσουν όταν τους χρειαστεί!
(4) Ο πολίτης δεν σέβεται το νόμο και τους κανονισμούς, αφού θεωρεί ότι είναι «κατόρθωμα/ μαγκιά/ εξυπνάδα» το να «ξεγελάσει» το σύστημα και το νόμο!
(5) Ο πολίτης έχει απαξιώσει πλήρως και δεν σέβεται τους πολιτικούς και μαζί με αυτούς τους δημόσιους αξιωματούχους και λειτουργούς.
(6) Όσο ο πολίτης είναι μεμονωμένος φέρεται δουλικά και με φόβο, έναντι του δημόσιου αξιωματούχου, λειτουργού ή και οργάνου της τάξης, γιατί δεν τους εμπιστεύεται και τους φοβάται (εκτός αν καταφθάνει «συστημένος») και επειδή νιώθει αδύναμος –ότι, δηλαδή, ο νόμος δεν τον προστατεύει και δεν του εξασφαλίζει ό,τι δικαιούται!
(7) Όταν όμως ο πολίτης βρεθεί σε θέση φαινομενικής ισχύος, συνήθως σε συνθήκες όχλου ή/και ανωνυμίας -στο γήπεδο, στη συνδικαλιστική συγκέντρωση, στη φατρία- θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να καταπατά το νόμο και τα δικαιώματα των συμπολιτών του!
(8) Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι έχει αμβλυνθεί τελείως το αίσθημα του ορθού και του λανθασμένου και το αίσθημα του δικαίου και του αδίκου ανάμεσα στη νεολαία!
Βλέπουμε λοιπόν να πολλαπλασιάζονται φαινόμενα:
- απειθαρχίας ή ακόμη και βίας έναντι οργάνων της τάξης και δημόσιων λειτουργών
- βίας μεταξύ οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων
- καταστροφής ξένης περιουσίας
- προσπάθειας αποφυγής καταβολής φόρων
- καταδολίευσης του δημοσίου
- αυτοδικίας!
Βρισκόμαστε πλέον σε ένα φαύλο κύκλο ασυδοσίας που ανατροφοδοτείται και μεγαλώνει συνεχώς!
Το κρίσιμο ερώτημα που απασχολεί τον σκεπτόμενο, πολιτικοποιημένο πολίτη είναι: ΠΩΣ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ Ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ;
Για μια ακόμη φορά θα επαναλάβουμε την ταπεινή μας γνώμη.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΩΣ:
1. Τα υγιή στελέχη των πολιτικών κομμάτων να διαφοροποιηθούν και να αναγκάσουν (εκβιάζοντας ακόμη και με αποχώρηση τους) τη διαμόρφωση οικείου ΚΩΔΙΚΑ ΗΘΙΚΗΣ, στρατηγικής και σχεδίων δράσης για διορθωτικές ενέργειες έστω και με προσωρινό πολιτικό κόστος (πχ μη ανεχόμενα πολιτικές του είδους: θυσιάζουμε κάθε αρχή και λησμονούμε το τραυματικό πρόσφατο παρελθόν χάριν της εξουσίας)!
2. Όσα κόμματα της κεντροδεξιάς ενδιαφέρονται πραγματικά να επιφέρουν δραστικές αλλαγές να συμπήξουν μέτωπο με σαφείς δεσμευτικές προγραμματικές θέσεις με σκοπό την επίλυση των οξύτατων οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων που ταλανίζουν τον τόπο μας (το ΑΚΕΛ χρειάζεται αναδόμηση, πράγμα απίθανο στο ορατό μέλλον)!
3. Οι ανένταχτοι πολιτικοποιημένοι αλλ’ όχι κομματικοποιημένοι πολίτες να συνενωθούν σε μεγάλες κινήσεις με στόχο να ασκήσουν πίεση στα κοινοβουλευτικά κόμματα για ριζικές αλλαγές και να αποτελέσουν φυτώρια για τους αυριανούς πολιτικούς και ίσως για νέα πολιτικά σχήματα!
Ο φαύλος κύκλος που κατατρώει την Κύπρο δίκην καρκίνου πρέπει να σπάσει επειγόντως και ο μόνος τρόπος είναι με την αποβολή των καρκινωμάτων, δραστική θεραπεία και ριζική αλλαγή τρόπου ζωής.
Ιδού η …Κύπρος, ιδού και το …πήδημα!
*Δημοσιεύτηκε στον ΠΟΛΙΤΗ στις 17.6.2012