Του Νίκου Τιμοθέου*
Η ανάδυση της μεγάλης μεσαίας τάξης τα τελευταία 50 χρόνια έχει απαξιώσει την ταξική πάλη και αντιπαλότητα και σήμερα οργανισμοί, επιχειρήσεις, δημόσιο και συνδικάτα αντιμετωπίζουν κοινούς αντιπάλους:
- Εσωτερικά: ψηλό εργατικό κόστος, χαμηλή παραγωγικότητα, αναποδοτική διοίκηση και διεύθυνση σε όλα τα επίπεδα και συχνά κακοδιαχείριση.
- Εξωτερικά: χαμηλή εξυπηρέτηση, ψηλό κόστος του δημοσίου, παγκοσμιοποίηση και άκρατο καπιταλισμό!
Αυτά λέγαμε σε πολλά άρθρα μας στον ΠΟΛΙΤΗ και αλλού προ Κρίσης!
Ας συνοψίσουμε τους δυσμενείς παράγοντες που μαστίζουν ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΕΔΤ), κρατικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις και πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις:
(1) Χαμηλού επιπέδου ηγετική, διοικητική και διευθυντική ικανότητα.
(2) Αναποτελεσματική διαχείριση των επιχειρησιακών διεργασιών και ελλιπής μηχανοργάνωση.
(3) Έλλειψη συστημάτων στοχοθέτησης, στοχομέτρησης και αξιολόγησης με βάση την απόδοση.
(4) Ύπαρξη άκαμπτων συστημάτων αυτόματης αύξησης μισθού με ετήσιες προσαυξήσεις και ΑΤΑ και έλλειψη κινήτρων για βελτίωση.
(5) Ύπαρξη παράδοσης προαγωγών με βάση συνήθως αρχαιότητα και εξωτερικές εξαρτήσεις (κομματικές/συνδικαλιστικές/πελατειακές) αντί της ικανότητας για τη νέα θέση και προσλήψεων με «μέσον» .
(6) Μη κοινωνικοποίηση των οργανισμών και επιχειρήσεων.
(7) Ψευδο-ιδεολογική αντίδραση στη συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα.
(8) Πελατειακές σχέσεις συντεχνιών και κομμάτων με υπαλλήλους και εργοδότες.
(9) Πελατειακές σχέσεις συντεχνιών-πολιτικών κομμάτων!
Τονίζαμε ότι η χαμηλή παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα πλήττουν την εθνική οικονομία. Πλήττουν και τους μισθωτούς και του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Η απόδειξη επήλθε αστραπιαία και …συνεχίζεται!
Ακόμη, λέγαμε ότι η επίλυση του προβλήματος βαραίνει τόσο την πολιτική ηγεσία (Κυβέρνηση, Βουλή, Κόμματα) όσο και τις Διοικήσεις και Διευθύνσεις, αλλά και τα συνδικάτα των μισθωτών – και ότι στον ΕΔΤ ουσιαστικά ΜΟΝΟ τα συνδικάτα έχουν ΑΜΕΣΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ έναντι των μελών τους να το πράξουν, ενώ στον ιδιωτικό τομέα έχουν παράλληλο συμφέρον με τους ιδιοκτήτες/εργοδότες/διευθυντές!
Είναι πλέον κοινή διαπίστωση ΟΛΩΝ ότι η Πολιτεία (άλλως οι κοινωνικοί εταίροι: πολιτική ηγεσία, διοικήσεις, διευθύνσεις και συντεχνίες) απέτυχαν ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ να εκσυγχρονίσουν το καθεστώς λειτουργίας του ΕΔΤ και να εισαγάγουν σύγχρονα συστήματα διοίκησης: διαχείρισης διεργασιών, μηχανοργάνωσης, επιλογής, αξιολόγησης και διορισμού των αξιωματούχων και των διευθυντικών στελεχών, διεύθυνσης (στοχοθέτησης, στοχομέτρησης και αξιολόγησης και αμοιβής με βάση την απόδοση), κοκ -να μειώσουν το κόστος και να βελτιώσουν την παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα του.
Τα συνδικάτα όμως τι πράττουν πέρα από γκρίνια, απαιτήσεις, απειλές και εκβιασμούς; ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΤΗ ΜΙΑ ΗΤΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, με πλέον πρόσφατη στις Κυπριακές Αερογραμμές!
Δεν έβλεπαν και δεν βλέπουν την «κωλοσυρμαθκιά της κουφής»; Όφειλαν/οφείλουν να εγκύψουν στα προβλήματα, να τα μελετήσουν και να επιδιώξουν ΘΕΤΙΚΑ και ΕΓΚΑΙΡΑ λύσεις!
ΣΕΚ, ΠΑΣΥΔΥ, ΟΕΛΜΕΚ, ΠΟΕΔ, ΕΤΥΚ… δεν βλέπουν το παρελθόν και το …παρόν; Δεν ακούν τι λέει ο μέσος πολίτης; Δεν μελετούν τι συμβαίνει στις προοδευτικές χώρες της ΕΕ; Δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι κύριοι συμμέτοχοι και συμπαίκτες και ότι πρέπει να προσφέρουν για να απαιτούν; Από την ελεγχόμενη πλήρως από το ΑΚΕΛ ΠΕΟ δεν αναμένονται θαύματα. Έχει ιδεολογικές αγκυλώσεις και ιδεοληψίες, φέρει το βάρος της αμαρτωλής πενταετίας Χριστόφια/ΑΚΕΛ και αντιπροσωπεύει το συντηρητισμό! Από τις άλλες όμως;
Τα συνδικάτα έχουν ΑΜΕΣΟ συμφέρον να αλλάξουν άρδην στόχους, πολιτική, στρατηγική και δράση και να ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΟΥΝ διοικήσεις, διευθύνσεις και πολιτική ηγεσία να εφαρμόσουν στην πράξη σύγχρονα συστήματα και μεθόδους, ώστε να ανατραπούν οι αρνητικοί παράγοντες που παραθέσαμε και να διασφαλιστεί η συνεχής βελτίωση της παραγωγικότητας και ένα αισιόδοξο μέλλον για τους μισθωτούς-μέλη τους.
Έφθασε η ώρα να κάμουν και οι συντεχνίες την επανάσταση τους:
- Να συνειδητοποιήσουν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις είναι αναπόφευκτες και αντί να αντιδρούν άσκοπα, να συνεργαστούν με την κυβέρνηση και να βάλουν στο τραπέζι ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ απαιτήσεις για διασφάλιση των καλώς νοουμένων συμφερόντων των μελών τους και του καλού κάθε οργανισμού!
- Να απαιτήσουν την ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ** των οργανισμών, δηλαδή, την αυτόματη συμμετοχή έκαστου υπαλλήλου στο μετοχικό κεφάλαιο ανάλογα με τη θέση/βαθμό και τα χρόνια υπηρεσίας. Οι μετοχές των υπαλλήλων θα πρέπει να είναι προνομιούχες: να έχουν ειδικά δικαιώματα πληροφόρησης και ελέγχου για σημαντικά θέματα στρατηγικής και διαχείρισης προσωπικού και φυσικά να λαμβάνουν μέρισμα όταν υπάρχει κέρδος!
- Να απαιτήσουν να εισαχθούν ΑΜΕΣΩΣ σύγχρονα συστήματα ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΩΝ με κατάλληλους ΔΕΙΚΤΕΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ και συστήματα διεύθυνσης με ΣΤΟΧΟΘΕΤΗΣΗ και ΣΤΟΧΟΜΕΤΡΗΣΗ.
- Να απαιτήσουν να εισαχθούν ΑΜΕΣΩΣ σύγχρονα συστήματα ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ για σκοπούς (1) ανάπτυξης ατομικών ικανοτήτων, (2) παραχώρησης ετήσιας προσαύξησης ή και μπόνους, (3) προαγωγής/τοποθέτησης και (4) επιλογής των πλεοναζόντων που θα εξαναγκαστούν σε αναγκαστική αφυπηρέτηση, όποτε αυτό απαιτηθεί.
- Ακόμη, θα πρέπει να απαιτήσουν να γίνουν έγκαιρα επιστημονικές μελέτες για να διαπιστωθεί ποιες υπηρεσίες του δημοσίου και του ΕΔΤ πρέπει να ανατεθούν σε τρίτους.
- Τέλος, να απαιτήσουν την αποκατάσταση όσων εξαναγκαστούν σε πρόωρη αφυπηρέτηση (ΧΩΡΙΣ ΑΜΕΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗ) σε κενές θέσεις του ΕΔΤ ή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, αφού τύχουν (επαν)επιμόρφωσης!
Ο χρόνος τρέχει εις βάρος των υπαλλήλων και των συντεχνιών. Η ανάπτυξη του τόπου είναι συνυφασμένη με τη βελτίωση της παραγωγικότητας του ΕΔΤ!
Οι συντεχνίες έχουν ένα μικρό χρονικό παράθυρο να καταστούν πραγματικός συμμέτοχος στις επερχόμενες δραματικές αλλαγές!
Η ΣΕΚ μπορεί να το κάμει. Ομοίως ΠΑΣΥΔΥ, ΕΤΥΚ και νέες συντεχνίες.
Οι συντεχνίες με μέλη αποκλειστικά πτυχιούχους ΑΕΙ (ΟΕΛΜΕΚ, ΠΟΕΔ,…) έχουν μέχρι στιγμής απογοητεύσει πλήρως το λαό. Ας κάμουν τη δική τους αυτοκριτική και… επανάσταση.
Η συστηματική, λελογισμένη μετάβαση σε καθεστώς ιδιωτικοποίησης και κοινωνικοποίησης των (ημι)κρατικών οργανισμών και πολλών δημόσιων υπηρεσιών μπορεί και πρέπει να αποβεί υπέρ και των παραγωγικών υπαλλήλων τους και της οικονομίας του τόπου. Η ευκαιρία των συντεχνιών και των υπαλλήλων να συμβάλουν στην εισαγωγή του Κοινωνικού Καπιταλισμού* είναι μοναδική! Δεν πρόκειται να ξαναεμφανιστεί στο σύντομο μέλλον!
Ας την αδράξουν σήμερα!
*Δημοσιεύτηκε στον ΠΟΛΙΤΗ στις 18.1.2015
** Βλπ σχετικά άρθρα του συγγραφέα στον παρόντα ιστότοπο.