Αξιολογώντας τους «ηγέτες» μας

Του Νίκου Τιμοθέου*

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα πέρασαν ! Τα σχολεία ξανάνοιξαν με άκεφους μαθητές και δασκάλους! Τα μαγαζιά άδειασαν! Η πλειοψηφία των επιχειρήσεων σε προσωρινή ή μόνιμη ημιαργία! Ένας στους έξι Ε/Κ άνεργος! Ένας στους δύο νέους άεργος!

Οι κομματικοί «ηγέτες» σε διαλογισμό με τους συνεργάτες τους προσπαθώντας να ανακαλύψουν τα αδύνατα σημεία των αντιπάλων και να εφεύρουν νέα κούφια συνθήματα ξύλινης γλώσσας για να …αλληλοκατατροπωθούν οσονούπω –δίκην Δον Κιχώτη!

Μια καινούργια χρονιά ανέτειλε. Ο λαός μουδιασμένος διερωτάται αν θα φέρει καλύτερες μέρες στον τόπο. Αν έχει ο τόπος «ηγέτες» που θα μας πάνε μπροστά!

Αξίζει να κλείσουμε τα μάτια για λίγο και να αναλογιστούμε τι χαρακτηρίζει ένα ηγέτη!

Ο ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ διακρίνεται από τις ηγετικές ικανότητες του: ακεραιότητα, άριστες διαπροσωπικές σχέσεις και επικοινωνία, ομαδική εργασία, ψηλή αντίσταση στους πειρασμούς της εξουσίας, ισχυρό χαρακτήρα, αποφασιστικότητα, λήψη δύσκολων ακόμη και μη δημοφιλών αποφάσεων, υπευθυνότητα και ανάληψη ευθύνης για τις πράξεις ή/και την απραξία του, θάρρος, ανάστημα και ικανότητα ειλικρινούς δημόσιου απολογισμού!
Αυτά όμως δεν αρκούν!

Ο πολιτειακός ηγέτης έχει και άριστη φυσική, συναισθηματική και πνευματική κατάσταση.

Ο πολιτειακός ηγέτης όχι μόνο έχει ψηλή ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ (ΙQ), αλλά και την αναπτύσσει συστηματικά:
• Με συνεχή, συστηματική και πειθαρχημένη μελέτη και επιμόρφωση.
• Με καλλιέργεια της αυτο-επίγνωσης και της αυτογνωσίας.
• Με το να μαθαίνει διδάσκοντας και εφαρμόζοντας.

Ζούμε σε ένα κόσμο που εξελίσσεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και αυξανόμενη πολυπλοκότητα – όπου, δυστυχώς, ο πολιτικός που δεν διαθέτει ψηλή νοημοσύνη είναι χαμένος!

Τι συμβαίνει στο πνεύμα του ηγέτη όταν αμελεί την ανάπτυξη της νοημοσύνης του;

• Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ μουδιάζει, αμβλύνεται και τέλος σιγεί. Χάνει την αίσθηση του οράματος στη ζωή και τη διάθεση για αγώνα, χάνει το πάθος για επιτεύγματα.

Αδυνατεί να κατανοήσει τον κόσμο και τα προβλήματα του και να βρει λύσεις!

Ο πολιτειακός ηγέτης διαθέτει ψηλή ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΥΦΥΙΑ και αναπτύσσει συστηματικά τις βασικές συνιστώσες της:
• την αυτοεπίγνωση,
• την προσωπική κινητοποίηση,
• την αυτορρύθμιση και τον αυτοέλεγχο,
• την ενσυναίσθηση, τη συναισθηματική ταύτιση, την κατανόηση, συμπάθεια και συμπόνια,
• τις κοινωνικές ικανότητες.

Υπηρετεί τις ΑΡΧΕΣ του ενσυνείδητα με τις ΠΡΑΞΕΙΣ του:
• Δρα προληπτικά λόγω του αισθήματος ευθύνης και πρωτοβουλίας.
• Εκκινεί εστιάζοντας στο στόχο του, υλοποιώντας το όραμα, εφαρμόζοντας τις αξίες του.
• Βάζει και τηρεί προτεραιότητες λόγω της ακεραιότητας του και της ενσυνείδητης ανάγκης για αποτελέσματα.
• Επιζητεί συνέργειες χάριν δημιουργικής συνεργασίας.
• Επιζητεί το αμοιβαίο όφελος ενόψει της αίσθησης αμοιβαίου σεβασμού – με ειλικρινή συνεργασία εντός και εκτός της χώρας του.
• Προσπαθεί πρώτα να κατανοήσει και μετά να γίνει κατανοητός ενόψει του αισθήματος αμοιβαίας κατανόησης.
• Επιζητεί τη συνεχή αυτοβελτίωση χάριν της ανανέωσης.

Τι συμβαίνει στο ΠΝΕΥΜΑ του ηγέτη όταν αμελεί την ανάπτυξη της ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΕΥΦΥΪΑΣ;
• Πρώτα, πλήττεται με συναισθηματικά τραύματα και άγχος.
• Στη συνέχεια, διακατέχεται από αρνητικά και διασπαστικά συναισθήματα: θυμό, φθόνο, πλεονεξία, ζήλεια και αλόγιστη ενοχή.
• Βιώνει χειροτέρευση του ανοσοποιητικού του συστήματος και ψυχοσωματικές διαταραχές.
• Το μυαλό του δεν μπορεί να συγκεντρωθεί και να εστιαστεί και χάνει την ικανότητα να σκέφτεται αφαιρετικά, αναλυτικά, συνθετικά και δημιουργικά.
• Τέλος, το πνεύμα του πέφτει σε κατάθλιψη και αποθαρρύνεται με αποτέλεσμα να νιώθει ανήμπορος, απελπισμένος και …θυματοποιημένος μέχρι σημείου που δρα αυτοκαταστροφικά!

Ο πολιτειακός ηγέτης διαθέτει ψηλή ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΥΦΥΙΑ και αναπτύσσει συστηματικά τις βασικές συνιστώσες της:
Την ακεραιότητα: Να δρα ειλικρινά σύμφωνα με τις ανώτερες αξίες που πιστεύει και τη συνείδηση του.
Το νόημα: Να συναισθάνεται τη συνεισφορά στους ανθρώπους και στην ουσία.
Τη φωνή: Να ευθυγραμμίζει τη φωνή του με τη μοναδική αποστολή του.

Ρωτά συνεχώς τον εαυτό του: «Τι πρέπει να πράξω στα πλαίσια των ευθυνών μου, των καθηκόντων μου και της θέσης μου; Ποια είναι η σοφή δράση που οφείλω να αναλάβω;»

Τι συμβαίνει όμως στον ηγέτη όταν βιάζει και βεβηλώνει τη συνείδηση, την ακεραιότητα και τη συνέπεια του;

  • Παραμελεί την υγεία του και αυτό φαίνεται εμφανώς και στο παράστημα και στο βλέμμα του! Είναι καταβεβλημένος και ταραγμένος!
  • Προσπαθεί συνεχώς να δικαιολογήσει τα πάντα, ψευδόμενος στον εαυτό του. Επιδεικνύει ενοχή, πνευματική ταραχή και μειωμένη κρίση.
  • Χάνει τον έλεγχο στα συναισθήματα του, στην ικανότητα κατανόησης των συνανθρώπων του και στην έκφραση συμπόνιας.
  • Τέλος, μειώνεται σημαντικά η ικανότητα του να νιώθει συμπάθεια και αγάπη για τους άλλους! Αδυνατεί να παραδεχθεί τα λάθη του και να ζητήσει …«συγνώμη»!

Η ΦΥΣΙΚΗ ΥΓΕΙΑ και η ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ του ανθρώπου είναι εξίσου σημαντική!

Ο πολιτειακός ηγέτης
• τηρεί το «Νους υγιής εν σώματι υγιεί!»
• είναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ άτομο!
• είναι παράδειγμα προς μίμηση!
• εμπνέει όλο το λαό και όχι μόνο τους οπαδούς του!
• όταν διαθέτει μεγάλο πολιτειακό ανάστημα, εμπνέει και τους ξένους – ακόμη και όταν ηγείται ενός μικρού λαού!

Ας ανοίξουμε τα μάτια! Διαθέταμε ποτέ ηγέτες με ΟΛΕΣ τις πιο πάνω ιδιότητες; Δυστυχώς, όχι! Μήπως σήμερα; Όχι! Πού τέτοια τύχη; Και αν διαθέτουμε τον άνθρωπο, έχει αυτός οποιαδήποτε πιθανότητα να ανέλθει σε πολιτειακό αξίωμα, ακόμη και αν προσφέρεται;

  • Αξίζει όμως να αξιολογήσουμε τους «ηγέτες» που διαθέτουμε απέναντι στο πρότυπο! Έτσι ίσως γίνουμε σοφότεροι, πιο ρεαλιστές και πιο δύσπιστοι –ιδιαίτερα προς τους παντογνώστες ηγετίσκους που κατακεραυνώνουν τους πάντες από καθέδρας!
  • Αν το αντιληφθούν και οι ίδιοι, ίσως ομονοήσουν, αλληλοσυμπληρωνόμενοι!


    Δημοσιεύτηκε στον ΠΟΛΙΤΗ στις 11.1.2015

This entry was posted in Ηγεσία, Ορισμοί, Πολιτική, Πολιτική ηθική. Bookmark the permalink.