Του Νίκου Τιμοθέου*
Η δυστοκία λήψης αποφάσεων από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΑΤΗΚ ή/και τη Διαχειριστική Επιτροπή του Σχεδίου Συντάξεως της, μας θύμισε λίγα θεμελιώδη ερωτήματα που μένουν ΜΟΝΙΜΑ αναπάντητα στον δύσμοιρο αυτόν τόπο:
- Ποιες οι ευθύνες των Διοικητικών Συμβουλίων (ΔΣ) & των Διαχειριστικών Επιτροπών (ΔΕ);
- Αντιλαμβάνονται τα μέλη των ΔΣ και των ΔΕ ότι έχουν μια και μόνον υποχρέωση και μια και μόνο ευθύνη έναντι του νόμου: Να διασφαλίζουν το καλώς νοούμενο συμφέρον του Οργανισμού (ή επιχείρησης) τον οποίο υπηρετούν, σχεδόν μάλιστα πάντα εθελοντικά και συχνά με δική τους εκδήλωση ενδιαφέροντος (και όχι συμφέροντος στο δημόσιο τουλάχιστον)!
- Αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν δικαίωμα, ως Σύμβουλοι, να εκπροσωπούν ΚΑΝΕΝΑ απολύτως τρίτο (φυσικό ή νομικό) πρόσωπο όταν λειτουργούν ως μέλη του ΔΣ ή της ΔΕ;
- Αντιλαμβάνονται ότι έχει κάθε δικαίωμα ο Γενικός Ελεγκτής ή ο Γενικός Εισαγγελέας ή ακόμη και ένας απλός μέτοχος (για τις ιδιωτικές εταιρείες) να διεξάγει έρευνα και να κινήσει νομικές ή/και αστικές δικαστικές διαδικασίες κατά του ΔΣ/ΔΕ ή/και των μελών του;
- Αντιλαμβάνονται ότι η ευθύνη τους είναι τριπλή:
- Να διαμορφώνουν το επιχειρησιακό σχέδιο του οργανισμού (συμπεριλαμβανομένου του στρατηγικού σχεδίου και του προϋπολογισμού) και να εποπτεύουν την εκτέλεση του;
- Να αξιολογούν τόσο κατά τον σχεδιασμό, όσο και κατά την εκτέλεση του τους κινδύνους και να τους διαχειρίζονται σε ό,τι αφορά την παραγωγικότητα (αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα) και την ποιότητα και των διεργασιών και του αποτελέσματος;
- Να αξιολογούν τον απολογισμό/λογοδοσία και να αποδίδουν τα εύσημα ή τις ευθύνες ανάλογα με την επιτυχία ή την αποτυχία, την απραξία ή/και την παράβαση των αρχών χρηστής διοίκησης ή/και της νομοθεσίας ή των κανονισμών, λογοδοτώντας οι ίδιοι ως ΔΣ/ΔΕ;
- Αντιλαμβάνονται ότι οφείλουν να ελέγχουν κατά πόσο υφίστανται συστήματα εσωτερικού ελέγχου στις διεργασίες και του ίδιου του ΔΣ/ΔΕ και κάθε εκτελεστικής λειτουργίας;
- Αντιλαμβάνονται ακόμη, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τους κρατικούς οργανισμούς, ότι οφείλουν να συνιστούν ΠΡΟΤΥΠΟ, αφού ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ και ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ (η αποζημίωση τους είναι συμβολική) ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ και ότι η «δημόσια» συμπεριφορά τους, ως μελών των ΔΣ/ΔΕ, διαμορφώνει την κουλτούρα του πολίτη -προς το καλύτερο ή το χειρότερο;
- Αντιλαμβάνονται τέλος, ως ΔΣ/ΔΕ μαζί με τους Ανώτατους Εκτελεστικούς,
- ότι συνιστούν τον φάρο της κουλτούρας των ανθρώπων του Οργανισμού (ή της επιχείρησης) που διοικούν/διευθύνουν;
- ότι οφείλουν να διαμορφώνουν τον Κώδικα Ηθικής του Οργανισμού και να τον εφαρμόζουν και ρηματικά και με τη γλώσσα του σώματος και να τον κηρύσσουν σε κάθε ευκαιρία επικοινωνίας και πράξης;
- ότι η κουλτούρα (συμπεριφορά και πράξεις) των υπαλλήλων του Οργανισμού επηρεάζονται και αντανακλούν την κουλτούρα τους;
- ότι το χαμόγελο ή το μούτρωμα, η προθυμία ή η απροθυμία, η αποτελεσματικότητα ή αναποτελεσματικότητα, η αποδοτικότητα ή η αναποδοτικότητα των ανθρώπων του Οργανισμού και ακόμη η ευθυγράμμιση ή ο αποσυντονισμός, … και ο βαθμός εφαρμογής νόμων και κανονισμών αντανακλά τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ (το θετικό ή το αρνητικό παράδειγμα τους);
Σε τελευταία ανάλυση, φυσικά, η κουλτούρα των ίδιων των ΔΣ/ΔΕ αντανακλά την κουλτούρα της πολιτικής ηγεσίας ή της γενικής συνέλευσης που τους διορίζει και αυτή με τη σειρά της την κουλτούρα του λαού (ή των μετόχων)!
- Απλά, ο μέσος πολίτης θέλει πάντα να οραματίζεται ότι εκλέγει πολιτικούς ηγέτες που είναι (έστω λίγο) καλύτεροι από τον ίδιο και ότι θα τραβήξουν τον τόπο (έστω λίγο) πιο πάνω!
Και συχνά-πυκνά προσγειώνεται ανώμαλα!
Νοέμβριος 2016