Του Νίκου Τιμοθέου
Τα τέσσερα μικρά κοινοβουλευτικά κόμματα προσπαθούν να συμπήξουν ένα κοινό μέτωπο! ΓΙΑΤΙ; Θεωρητικά, επειδή θέλουν να υλοποιήσουν ένα κοινό ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ! Ποιο νέο πρόγραμμα και γιατί νέο πρόγραμμα;
Αν πιστέψουμε τους αρχηγούς των τεσσάρων κομμάτων, στόχος τους είναι να διαφοροποιηθούν από τα δύο μεγάλα κόμματα, το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ!
ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ; Επειδή, λένε, πρέπει να ανατρέψουν τα λάθη που έχουν κάνει τα δύο μεγάλα κόμματα στο Κυπριακό και να αντιμετωπίσουν τις διαρθρωτικές αδυναμίες της Κυπριακής κοινωνίας και των διάφορων συστημάτων της: χρηματοοικονομικών, παιδείας, υγείας, δικαιοσύνης, κοκ!
Ας προδιαγράψουμε πρώτα το πλαίσιο στο οποίο προσπαθούν να το πετύχουν πριν αναλύσουμε την προσέγγιση τους για υλοποίηση του πιο πάνω στόχου τους!
Ας θυμηθούμε, καταρχάς, ότι τα τελευταία τουλάχιστον οκτώ χρόνια το ΔΗΚΟ και εν πολλοίς η ΕΔΕΚ συμμετείχαν στην κυβέρνηση και φέρουν εξίσου με το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ, αν όχι σε μεγαλύτερο βαθμό, την ευθύνη για τις αδυναμίες μας και στο Κυπριακό και σε όλες τις άλλες εκφάνσεις της κυπριακής κοινωνίας –αφού το ΑΚΕΛ (συγ)κυβερνούσε και ο ΔΗΣΥ κυβέρνησε προηγουμένως για 10 χρόνια και στήριξε στο κυπριακό το Δ. Χριστόφια για δύο χρόνια. Ακόμη και οι Οικολόγοι στήριξαν σε πολλά σημεία και την κυβέρνηση Παπαδόπουλου και την κυβέρνηση Χριστόφια στο πρώτο μισό της θητείας της.
Ακόμη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι ο «γάμος και η συμβίωση» ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ ήταν επώδυνα και τραυματικά και κατέληξαν σε «βίαιο» διαζύγιο με βαριές αλληλοκατηγορίες!
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι τα δύο μεγαλύτερα από τα τέσσερα κόμματα προσπαθούν να αναστρέψουν αδυναμίες και λάθη στα οποία τα ίδια συνέβαλαν.
Στο πιο πάνω πλαίσιο, τα τέσσερα ανομοιόμορφα κόμματα είχαν τις ακόλουθες επιλογές:
- Να διαμορφώσουν ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα δραστικών αλλαγών και να επιλέξουν μια νέα ηγετική προσωπικότητα, που να μην ανήκει σε κανένα από τα τέσσερα κόμματα και να μην βαρύνεται με τα λάθη του παρελθόντος.
Τα κριτήρια επιλογής του υποψήφιου τους θα έπρεπε να είναι η προσωπικότητα του, ο βίος και η πολιτεία του και ο βαθμός σύμπτωσης των πιστεύω του με τη διακήρυξη των τεσσάρων: τα προσόντα και τα επιτεύγματα του, η ακεραιότητα και η συνέπεια του, ώστε να διασφαλίζεται ότι θα τηρήσει το πρόγραμμα που θα συμφωνηθεί και ότι, αν εκλεγεί, θα καταφέρει να το υλοποιήσει στο μέγιστο βαθμό!
Ο υποψήφιος δεν θα έπρεπε να νερώσει το κρασί του σε προσπάθεια εξασφάλισης της εύνοιας του ΑΚΕΛ, αφού κάτι τέτοιο θα ήταν ανήθικο ενόψει του διαζυγίου των τριών κομμάτων απ’ εκείνο!
Αν κατάφερνε να περάσει στο Β’ γύρο, υπερκεράζοντας τον ΑΚΕΛικό υποψήφιο, θα αντιμετώπιζε τον υποψήφιο του ΔΗΣΥ δημοκρατικά χωρίς να αλλάξει έστω και ένα ιώτα από το πρόγραμμα του!
Η επιλογή αυτή αποδεικνύεται ανέφικτη, επειδή τουλάχιστον το ΔΗΚΟ και ίσως ακόμη ένα από τα τέσσερα κόμματα συνεχίζουν να έχουν ως ύψιστο στόχο την πάση θυσία συμμετοχή στην εξουσία! Η αναμόρφωση της κοινωνίας είναι προφανώς δευτερεύων στόχος! Πώς αλλιώς εξηγείται η έντονη επιθυμία του Προέδρου του ΔΗΚΟ να προσεταιριστεί το ΑΚΕΛ; Πώς αναμένει από το ΑΚΕΛ να συμβιβαστεί με τις θέσεις των τεσσάρων, ιδιαίτερα στο κυπριακό; Η’ μήπως, στο τέλος, θα νερώσει το ΔΗΚΟ το δικό του κρασί;
2. Να προσέλθουν σε διαβουλεύσεις για συνεργασία με το Νίκο Αναστασιάδη.
Στόχος τους θα είναι να διαφοροποιήσουν τις προγραμματικές του θέσεις και, αν ικανοποιηθούν οι ελάχιστες θέσεις τους, να συμφωνήσουν ΑΠΟ ΤΩΡΑ ποια θα είναι τα μέλη της κυβέρνησης του και να υπογράψουν σχετικό λεπτομερές «πολιτικό συμβόλαιο».
Οι πιθανότητες επιτυχίας ενός τέτοιου εγχειρήματος θα ήταν πολύ μεγάλες.
Και η επιλογή αυτή αποδεικνύεται ανέφικτη αφού οι Πρόεδροι και ηγετικά στελέχη τριών τουλάχιστον από τα κόμματα έχουν αλλεργία στο Νίκο Αναστασιάδη ή και στο ΔΗΣΥ και φυσικά δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν κατά βούληση το νέο πρόεδρο!
3. Να επιλέξουν ένα άτομο από το κατεστημένο
Την επιλογή αυτή προφανώς προτιμούν τα τρία από τα τέσσερα κόμματα. Αυτή είναι τόσο γελοία, αφού ανατρέπει άρδην τις βασικές προϋποθέσεις που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου αυτού, που δεν τους επιτρέπει να συμφωνήσουν σε ένα άτομο.
Η επιλογή αυτή εξευτελίζει τελείως τα τέσσερα κόμματα στα μάτια του λαού, αφού αδυνατούν να του εξηγήσουν είτε το σκεπτικό της επιλογής είτε πως θα επιφέρουν ριζικές αλλαγές!
Η επιλογή αυτή αν και αστεία έχει ακόμη πιθανότητες υιοθέτησης!
4. Να συνεργαστούν με το ΑΚΕΛ
Η επιλογή αυτή φαίνεται ανέφικτη για τα τέσσερα κόμματα ως ομάδα! Μπορεί όμως να αποδειχθεί εφικτή για τουλάχιστον το ΔΗΚΟ!
Η επιλογή αυτή θα καθιστούσε τα τέσσερα κόμματα ή και όποια απ’ αυτά θα την επέλεγαν τον περίγελω της πολιτικής μας ζωής! Βέβαια, το ίδιο το ΑΚΕΛ αυτο-εξευτελίζεται ακολουθώντας παρά πόδας, αφού διακηρύσσει ότι πρωταρχικός του στόχος είναι η επίτευξη συνεργασίας με εκείνους που το έβρισαν και το βρίζουν κατά συρροή! Ποια κοινή βάση θα βρουν, πέρα από αλλεργία προς το ΔΗΣΥ;
Η επιλογή αυτή είναι πιθανή για το ΔΗΚΟ, αν δεν καταστεί δυνατή η τρίτη πιο πάνω. Η ΕΔΕΚ και οι Οικολόγοι είναι απίθανο να την επιλέξουν, ενώ για το ΕΥΡΩΚΟ αποκλείεται!
Δυστυχώς μέχρι στιγμής τα τέσσερα κόμματα του ανομοιόμορφου αυτοκαλούμενου «ενδιάμεσου» χώρου έχουν αποκλείσει τις δύο πρώτες επιλογές που θα είχαν πιθανότητες επιτυχίας και θα τα ανύψωναν στα μάτια του λαού.
Προφανώς «δεν έχουν …μάθει τίποτε απολύτως»!
Αγνοούν τον πολίτη και την κοινή γνώμη!
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΦΘΑΝΕΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ!
*Δημοσιεύτηκε στο Φιλελεύθερο στις 7.6.2012