Του Νίκου Τιμοθέου*
Πλείστοι όσοι λαϊκιστές «πολιτικοί» μας ή ορθότερα πολιτικάντηδες με πρώτους και καλύτερους τον πρόεδρο Δ Χριστόφια, τους συντρόφους του στο ΑΚΕΛ και τον (Μεγ-)Αλέξανδρο Τσίπρα στη μητέρα-πατρίδα ανακάλυψαν ότι η λιτότητα είναι καταστροφική!
Διάβασαν επιφανειακά και λίγα άρθρα επιφανών (μέχρι και νομπελιστών) οικονομολόγων, επέλεξαν τα ΜΙΣΑ απ’ όσα εκείνοι λένε και κάνουν ακόμη μια φορά αρνητική «πολιτική»: Για όλα φταίει η λιτότητα!
Και όμως ο κάθε οικογενειάρχης, ο κάθε ιδιοκτήτης μικρομεσαίας επιχείρησης (ΜΜΕ) και ο κάθε (οικονομικός) διευθυντής μεγάλης γνωρίζουν τα αυτονόητα:
- Δεν μπορείς να επιβιώσεις για πολύ αν δαπανάς περισσότερα από τα έσοδα σου!
(Θα σε πνίξουν τα χρέη και οι τόκοι!) - Δεν μπορείς να κάνεις περίσσευμα μακροπρόθεσμα –για ανάπτυξη ή/και καλοζωία- αν δεν έχεις παραγωγική λειτουργία, αν, δηλαδή, δεν είσαι αποτελεσματικός και κάνεις πράγματα που δεν προσθέτουν αξία και αν δεν είσαι αποδοτικός, αν, δηλαδή, ακόμη και εκείνα που προσθέτουν αξία τα κάνεις με αναποδοτικό τρόπο (ιδιαίτερα, όταν ο κοντινός ή μακρινός ανταγωνιστής σου τα κάνει με πιο αποδοτικό τρόπο)!
- Θα πτωχεύσεις μόλις σου τελειώσει το ρευστό και δεν μπορείς να πληρώσεις για τα αναγκαία καθημερινά σου λειτουργικά έξοδα ή/και τα ληξιπρόθεσμα σου χρέη!
- Δεν θα αντέξεις για πολύ στην αγορά (είτε εργασίας αν είσαι –μη δημόσιος- υπάλληλος είτε προϊόντων/υπηρεσιών) αν δεν είσαι ανταγωνιστικός: με το να γίνεσαι, δηλαδή, συνεχώς πιο παραγωγικός (άρα αποτελεσματικότερος και αποδοτικότερος) ή και πιο καινοτόμος (με την προσφορά νέων εμπορικά ελκυστικών προϊόντων/υπηρεσιών)!
Τα πιο πάνω δεν ισχύουν φυσικά μόνο για τα άτομα και για τις ιδιωτικές και τις δημόσιες επιχειρήσεις, ισχύουν και για τις κρατικές, τους δημόσιους οργανισμούς, τις κυβερνήσεις και για τα ίδια τα …κράτη!
Δυστυχώς, στο δύσμοιρο τόπο μας πλείστοι όσοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει τα πιο πάνω αυτονόητα! Αυτά που δυστυχώς δεν διδάσκονται στο σχολείο, αλλά μαθαίνει τάχιστα ο καθένας μας όταν γίνει αυτοσυντήρητος, αποκτήσει οικογένεια ή και μια μικρή ή μεγάλη βιοτεχνία/επιχείρηση.
Βέβαια, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι ζούμε σε ένα τόπο, όπου κάποιοι, έστω και λίγοι, πλην δυστυχώς αρκετοί, τα βρίσκουν όλα έτοιμα: τους «κανονίζει» ο κομισάριος κάποιου κόμματος (φυσικός ή κομματικός) μπαμπάς/νονός μόνιμη θέση στον ευρύ δημόσιο τομέα (ΕΔΤ), τους δωρίζει σπίτι και αυτοκίνητο και τους μαγειρεύει η μαμά μέχρι να πάρουν σύνταξη! Και ότι πολλοί απ’ αυτούς διαχειρίζονται τις τύχες μας από κομματική, κυβερνητική, τραπεζική ή κάποια άλλη καθεστηκυία θέση!
Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού –ουσιαστικά κατρακυλούμε από καιρό σε σχετικά ήπιο ακόμη κατήφορο, αλλά πλησιάζουμε ολοταχώς στην απότομη πλαγιά, βλέπουμε ότι κάποιοι πολιτικάντηδες και κομματάρχες μας εφησυχάζουν και φορτώνουν τη δική μας κρίση σε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από τη δική μας ράχη: στη διεθνή κρίση, στη λιτότητα, στον …καπιταλισμό!
Τη δική μας ανθρώπινη αδυναμία και ιδιαίτερα τη δική τους, ως της τάξης των προυχόντων, δεν συμφέρει να δουν:
- Σπαταλούμε πέρα από τα έσοδα μας (την αξία/τον πλούτο, δηλαδή, που εμείς παράγουμε στην Κύπρο)!
- Είμαστε άκρως αντιπαραγωγικοί, ιδιαίτερα στον ΕΔΤ -έχουμε αναποτελεσματικές και αναποδοτικές διεργασίες, πλεονάζον προσωπικό, αναποτελεσματική διοίκηση και διεύθυνση!
- Είμαστε μη καινοτόμοι και μη ανταγωνιστικοί!
Και για όλα αυτά κύριος φταίχτης είναι και πάλιν οι προύχοντες λόγω
- έλλειψης (θετικών) αξιών και ψηλού ηθικού αναστήματος
- έλλειψης ευρείας μόρφωσης –πολιτικής, φιλοσοφικής, ιστορικής, διευθυντικής, τεχνολογικής, κά
- έλλειψης σύγχρονης ιδεολογίας
- έλλειψης ηγετικής ικανότητας
- έλλειψης οράματος και στρατηγικής
- μικροκομματικής και βραχυπρόθεσμης πολιτικής
- πελατειακής σχέσης με τις συντεχνίες και τους κομματικούς οπαδούς
- συναλλαγής και διαφθοράς!
Φταίμε και εμείς, οι απλοί πολίτες, οι ψηφοφόροι, γιατί αυτούς εκλέγουμε, αυτούς δουλικά εκλιπαρούμε για μια θέση στον ΕΔΤ, για μια προσφορά προϊόντων/υπηρεσιών, για ένα μεγάλο ή μικρό …ρουσφέτι! Γιατί ψηφίζουμε στην πλειοψηφία μας …υστερόβουλα!
Ας κάμουμε λοιπόν όσοι «πολιτικοί» και απλοί πολίτες/ψηφοφόροι κοπτόμαστε για τον τόπο μας και το κοινό καλό:
(1) αυτοκριτική (έστω και σιωπηλά)
(2) μιαν έντιμη προσπάθεια να καταλάβουμε τη ρίζα των προβλημάτων
(3) μια προσπάθεια να ακούσουμε τις εισηγήσεις και τη γνώμη επιστημόνων/ειδικών –και όχι από καθέδρας κομματαρχών, που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους (και φυσικά τυχόν κομματική έμμισθη υπηρεσία δεν μπορεί να θεωρηθεί …εργασία που δημιουργεί αξία/πλούτο -μάλλον το αντίθετο!)
(4) μια προσπάθεια να δούμε πως άλλες χώρες (ιδιαίτερα της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης) έλυσαν παρόμοια προβλήματα.
Ας ενταχθούμε σε μια από τις κινήσεις ανησυχούντων, σκεπτόμενων, προβληματιζόμενων πολιτών και ας συμβάλουμε μέσω ανοιχτού διαλόγου στη διαμόρφωση νέων πολιτικών, νέων προσεγγίσεων, ακόμη και νέων ιδεολογιών, αλλά κυρίως ενός νέου τρόπου ζωής, μιας νέας κουλτούρας, που να θέτει το κοινό καλό τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με το προσωπικό/οικογενειακό!
Ας ξεκινήσουμε με μια προσπάθεια να γίνουμε αποτελεσματικότεροι και αποδοτικότεροι και αν αυτό σημαίνει και λίγη λιτότητα –στην εποχή της ακινησίας, της παχυσαρκίας, της επίδειξης και του ματαιόδοξου λάιφστάιλ- δεν νομίζω ότι θα μας βλάψει μακροπρόθεσμα!
Ιδού η …Κύπρος, ιδού και το …πήδημα!
*Δημοσιεύτηκε στον ΠΟΛΙΤΗ την 1.7.2012