Του Νίκου Τιμοθέου*
Αίφνης η περιουσία έγινε το κέντρο της συζήτησης! Καλείται να συμβάλει στο κλείσιμο της μαύρης τρύπας του δημοσιονομικού ελλείμματος! Και ενώ η τρύπα ανήκει και είναι δημιούργημα του ΔΗΜΟΣΙΟΥ, δεν καλείται η ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ να …«στουπώσει» έστω και μερικώς τη δημόσια τρύπα –επειδή κάτι τέτοιο θα ήταν …«ιεροσυλία» και «εθνικό …έγκλημα»! Όχι – όχι! Ούτε τα δημόσια φιλέτα πρέπει να εκποιηθούν, ούτε οι «κερδοφόροι» (sic), «κακομαθημένοι», «σπάταλοι», «ρουσφετογόνοι» (ημι)κρατικοί οργανισμοί πρέπει να κοινωνικοποιηθούν! Θα φορολογηθεί η ιδιωτική περιουσία! Είτε παράγει πλούτο είτε όχι! Είτε είναι ελεύθερη βαρών, είτε είναι υποθηκευμένη και ανήκουσα ουσιαστικά, πλήρως ή μερικώς, στους δανειστές!
Γιατί άραγε; Επειδή ανήκει στους …«έχοντες» και …«κατέχοντες»! Επειδή ανήκει, κατά κανόνα, στους …μέρμηγκες και όχι στους …τζίτζικες -που μπορεί εξ επιλογής, και όχι εξ ανάγκης, να προτιμούν να πληρώνουν ενοίκιο, προτιμώντας να «σπαταλούν» το περίσσευμα τους στο κάπνισμα πούρων, στην πόση βότκας, σε ακριβά αυτοκίνητα, ρούχα και ταξίδια ή να φυλάνε τα χρήματα τους σε μετρητά!
Γιατί άραγε η ακίνητη περιουσία αντί να αμείβεται, τιμωρείται;
Για χιλιετηρίδες, η έννοια και η φύση της περιουσίας υπήρξε και συνεχίζει να είναι αντικείμενο λαϊκών παρανοήσεων, φιλοσοφικών ιδεοληψιών, ακόμη και θρησκευτικών δοξασιών και ηθικών απατηλών «αρχών»! Ανάμεσα στις συνηθέστερες παρανοήσεις, που ώθησαν μάλιστα σε «πολιτικές λύσεις», ανήκουν και οι ακόλουθες:
- Η αγάπη προς την περιουσία και την υλική ιδιοκτησία είναι λανθασμένη επειδή …συγκρούεται με την «ελεύθερη έκφραση των πνευματικών αναγκών»!
- Η κατοχή περιουσίας δεν είναι μεγάλης σημασίας για τη ζωή του ατόμου, επειδή …προέχουν οι «πνευματικές ανάγκες»!
- Η εμμονή με την ιδιοκτησία διαφθείρει, επειδή …μειώνει την ευαισθησία στις «ανθρώπινες ανάγκες»!
- Όλη η περιουσία οφείλει να κατέχεται από κοινού, επειδή …μόνον έτσι μπορεί να επιτευχθεί «δίκαια» κατανομή!
- Οι δραστηριότητες δημιουργίας πλούτου είναι «κακές», επειδή …ενθαρρύνουν τη δημιουργία ευτέλειας έναντι της ανθρωπότητας!
- Η ασκητική ζωή αντανακλά μια ενάρετη ζωή!
- Η επιβολή τόκου είναι κοινωνικό κακό, επειδή …δημιουργεί πλούτο χωρίς εργασία!
Αποτέλεσμα των πιο πάνω παρανοήσεων ήταν και συνεχίζει να είναι η δημιουργία ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΩΝ, που απαντώνται κυρίως στον κλασικό σοσιαλισμό και στον κομμουνισμό, όπως οι πιο κάτω:
(1) H περιουσία είναι …κλοπή και άρα η ιδιοκτησία της από το άτομο είναι …κατακριτέα!
(2) Όλη η ιδιοκτησία πρέπει να είναι κοινή για να έχει όφελος για …όλους!
(3) Το κράτος πρέπει να είναι ο ιδιοκτήτης όλης της περιουσίας εν ονόματι του …λαού, ώστε να καταστεί «κοινή»!
(4) Τα προβλήματα ιδιοκτησίας επιβάλλουν «δικαιότερη» κατανομή!
(5) Το ένστικτο φιλοκτημοσύνης που οδηγεί στην απόκτηση περιουσίας είναι «κοινωνικό κακό» και πρέπει να …συντριβεί με την αλλαγή της φύσης του ανθρώπου!
(6) Το κέρδος όχι μόνον συνιστά κοινωνικό κακό, αλλά και λανθασμένο και άχρηστο επειδή αντιμάχεται τη δημιουργία μιας …κοινωνίας «ισότητας και αφθονίας».
(7) Η κατάργηση του χρήματος θα οδηγήσει σε μια κοινωνία …φιλανθρωπίας απαλλαγμένης από …πλεονεξία και …ένδεια!
Οι πιο πάνω λαϊκές και υπεραπλουστευμένες παρανοήσεις δεν αντανακλούν φυσικά σοβαρή πολιτική σκέψη, είναι αποτέλεσμα πολιτιστικής σύγχυσης χιλιετιών και τυγχάνουν εκμετάλλευσης από δημαγωγούς πολιτικούς, δικτάτορες και θρησκευτικούς ηγέτες για να ποδηγετήσουν τους λαούς –μέχρι το ξερίζωμα, όπως πχ από το σοβιετικό δικτάτορα Στάλιν, ολόκληρων πληθυσμών από την πατρική γη και τη βίαια μετακίνηση τους για να επιτευχθεί η αποξένωση τους από την περιουσία τους! Η πράξη έχει αποδείξει ότι οι θεωρίες του χριστιανο-εβραίου Μαρξ όχι μόνον είναι εντελώς λανθασμένες και απέτυχαν όπου έγινε απόπειρα υλοποίησης τους, αλλά και ότι ισχύουν ακριβώς τα αντίθετα!
Οι παρανοήσεις αυτές και οι απορρέουσες ιδεοληψίες απορρίπτονται και από τη σύγχρονη κοινωνιολογική μελέτη και ανάλυση!
Η ανθρώπινη εμπειρία αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος έχει ισχυρότατο κίνητρο για ευσυνείδητη εργασία, ψηλότερη παραγωγικότητα και δημιουργικότητα, όταν έχει δική του περιουσία είτε πρόκειται για ιδιόκτητη γη είτε για ιδιόκτητη επιχείρηση είτε για ιδιόκτητη κατοικία!
Είναι κλασικά τα παραδείγματα από τη Σοβιετική Ένωση όπου οι γεωργοκτηνοτρόφοι έτρεχαν μέσα στη βροχή και το χιονιά για να προστατεύσουν τις καλλιέργειες και τα ζώα τους, όσο οι φάρμες τους ανήκαν, ενώ «κρύβονταν κάτω από τα …παπλώματα τους» όταν η περιουσία τους δημεύτηκε και «ανατέθηκε» στις περιβόητες κολεκτίβες –με τα συνεπακόλουθα καταστροφικά αποτελέσματα!
Η αλήθεια είναι ότι η ιδιοκτησία και η αξιοποίηση της περιουσίας από τον άνθρωπο σε ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ καθιστά δυνατή την πλήρη ανάπτυξη του από πολλές πλευρές: της επιχειρηματικότητας, της καινοτομίας, της έκφρασης ελεύθερης βούλησης! Η έμφυτη επιθυμία για ατομική ιδιοκτησία είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, ισχυρή με την επιθυμία για μόρφωση και επιμόρφωση, ελευθερία του λόγου, του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, της επιλογής επαγγέλματος και τόπου εγκατάστασης,…!
Το άτομο που εργάζεται εθελοντικά χωρίς περιορισμούς συνείδησης, εκπροσωπώντας τον εαυτό του με επαρκή διακριτική αυτονομία, κατά γενικό κανόνα, είναι παραγωγικότερο και δημιουργικότερο ό,τι και αν κάνει: είτε είναι αυτοτελώς εργαζόμενο είτε είναι διευθυντικό/εποπτικό στέλεχος είτε χειρώνακτας! Οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές για να προγραμματιστούν, είναι όντα με ελεύθερη βούληση! Εξαρτώνται από κίνητρα και από αισθήματα ικανοποίησης που σχετίζονται με τον ανθρωπισμό του! Η υλοποίηση αισθήματος ευθύνης στη σφαίρα της εργασίας του και η δέσμευση και αφοσίωση έναντι του οργανισμού/επιχείρησης όπου ανήκει εξαρτάται εντέλει από την εξουσία που ασκεί στις διεργασίες που εκτελεί! Τα αισθήματα και τα κίνητρα αυτά ενισχύονται όσο αυξάνεται η διακριτική εξουσία του ατόμου μέσα από συστήματα συμμετοχικής διεύθυνσης και μεγιστοποιούνται με τη συμμετοχή στην ιδιοκτησία του οργανισμού/επιχείρησης αφού αυτό είναι το έσχατο βήμα στην ανάθεση επιχειρησιακής/εργασιακής ευθύνης! Αυτό είναι και το θεμέλιο του Κοινωνικού Καπιταλισμού*!
Η κοινωνιολογική και πολιτική θεώρηση της ιδιοκτησίας και της περιουσίας ανατρέπει τις θεωρίες του διευθύνειν (του μάνατζμεντ) που αναπτύχθηκαν το 19ο και τον 20ο αιώνα, το αδιέξοδο των οποίων αποκαλύπτει σε όλο το μεγαλείο της η παρούσα παγκόσμια οικονομική κρίση. Γι αυτό αξίζει να ασχοληθούμε με διάφορες πτυχές του θέματος σε μελλοντικά μας άρθρα!
Σήμερα θα αρκεστούμε να παρατηρήσουμε ότι η καθόλα και παντοιοτρόπως αποτυχημένη κυβέρνηση Χριστόφια μειώνοντας τη συμβολή της μείωσης εξόδων –χάριν των έμμονων ιδεοληψιών της- μεγιστοποίησε τη φορολογία επί της ακίνητης ιδιοκτησίας, πλήττοντας την περιουσία (τον πλούτο) και το κίνητρο του Ελληνοκύπριου για παραγωγικότητα και δημιουργικότητα!
Οι αποτυχημένες σοσιαλ-κομμουνιστικές ιδεοληψίες του ΑΚΕΛ και του Χριστόφια τους εμποδίζουν να αντιληφθούν ότι ο Ε/Κ μεγαλουργεί όταν συνταιριάζει το ατομικό του συμφέρον με το κοινό και αντί να κοινωνικοποιήσουν την απρόσωπη δημόσια περιουσία, μετοχοποιώντας τους (ημι)κρατικούς και τις παραγωγικές δημόσιες υπηρεσίες, προσφέροντας μετοχές έναντι της μείωσης των απολαβών των υπαλλήλων του ΕΔΤ, τον πλήττουν ΔΙΤΤΩΣ: και του μειώνουν χωρίς αντάλλαγμα τις απολαβές καθώς και την αξία της περιουσίας του επιβάλλοντας άγριο ΧΑΡΑΤΣΙ!
Θα καλέσουμε το νέο πρόεδρο να επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο αντικαθιστώντας τη φορολογία επί της ακίνητης περιουσίας με μεγαλύτερες μειώσεις του κόστους του ΕΔΤ με ταυτόχρονη κοινωνικοποίηση των (ημι)κρατικών οργανισμών και των παραγωγικών υπηρεσιών του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα!
*Δημοσιεύτηκε στην ΑΛΗΘΕΙΑ στις 16.12.2012