Του Νίκου Τιμοθέου*
Η ιδιόκτητη κατοικία, η ιερή εστία, είναι, μετά την οικογένεια, το σημαντικότερο αγαθό για τον Έλληνα από αρχαιοτάτων χρόνων! Κάθε άλλη ιδιοκτησία, αν και σημαντική, κατατάσσεται σε δεύτερη μοίρα!
Η αρχή της ιδιοκατοίκησης συνεπάγεται ότι οι τιμές απόκτησης και διατήρησης αξιοπρεπούς κατοικίας βρίσκονται στο πλαίσιο της οικονομικής δυνατότητας της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Δεν αρκεί η ελευθερία της αγοράς κατοικίας ή γης για την ανέγερση της και άρα η αποφυγή καταβολής ενοικίου σε τρίτο-σπιτονοικοκύρη! Απαιτείται ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (ΡΥΘΜΙΣΗ και ΕΠΟΠΤΕΙΑ …ΜΟΝΟΝ), ώστε να διασφαλίζεται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ και ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ από το διαθέσιμο εισόδημα της μέσης οικογένειας –της οικογένειας που ανήκει στη μεγάλη ΜΕΣΑΙΑ τάξη του 90+% του λαού!
Η πικρή κυπριακή εμπειρία αποδεικνύει ότι το ανεξέλεγκτο της ανάπτυξης της γης και της ανοικοδόμησης οδήγησε/οδηγεί στην οικονομική αφαίμαξη όσων αποκτούν κατοικία. Η κατάσταση επιδεινώθηκε από τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό της τιμής της γης. Ο καθορισμός και ο κατά καιρούς επανακαθορισμός των πολεοδομικών ζωνών και των συντελεστών κάλυψης και δόμησης, που ποτέ δεν γινόταν με βάση μακροπρόθεσμο στόχο διασφάλισης ρεαλιστικών συνθηκών εξασφάλισης ιδιόκτητης στέγης, δυστυχώς, οδήγησε σε κερδοσκοπία και συνεχή αύξηση των τιμών πέρα από το ρυθμό αύξησης του κατά κεφαλή εθνικού εισοδήματος.
Η κατάσταση χειροτέρευσε και συνεχίζει να χειροτερεύει επειδή τα χρηματο-οικονομικά ιδρύματα παροχής ενυπόθηκου δανεισμού (τράπεζες και συνεργατικά ταμιευτήρια) χρέωναν/χρεώνουν υπέρογκα επιτόκια και «συνεργάζονται» με τις επιχειρήσεις ανάπτυξης γης με τρόπο που οι δανειζόμενοι αδυνατούν να εξοφλήσουν τα ενυπόθηκα δάνεια στέγασης τους και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΒΑΛΛΟΥΝ ΥΠΕΡΟΓΚΑ «ΕΝΟΙΚΙΑ» ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ, που είναι οι πραγματικοί «ιδιοκτήτες» των ενυπόθηκων κατοικιών. ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΚΑΤΑΒΑΛΛΟΥΜΕ, χρωστούμε δεν χρωστούμε, ΚΑΙ ‘ΕΝΟΙΚΙΟ’ ΥΠΟ ΜΟΡΦΗ ‘ΦΟΡΟΥ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ’ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΖΗΜΙΩΝΕΙ: ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΞΟΔΑ ΑΠΟ ΕΣΟΔΑ!
Η ανεξέλεγκτη παροχή ενυπόθηκων δανείων, σε ύψη που μόνον εικονικά πληθωρισμένες τιμές γης/κτηρίων δικαιολογούσαν, είχε ως συνέπεια να παρουσιάζει σήμερα η Κύπρος ένα από τα ψηλότερα κατά κεφαλή χρέη νοικοκυριού στην Ευρώπη και παγκοσμίως!
Αποτέλεσμα της πιο πάνω κατάστασης είναι ότι το διαθέσιμο εισόδημα για διακριτικές αγορές και επενδύσεις μεγάλου μέρους της μεγάλης μεσαίας τάξης του 90+% να έχει εξαφανιστεί! Θλιβερή συνέπεια είναι αφενός η υπερχρέωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και η αδυναμία τους να επιβιώσουν και αφετέρου η αδυναμία του μέσου πολίτη να επενδύσει στα μέσα παραγωγής –οι υπόλοιποι είναι, δυστυχώς, άνεργοι ή στο χείλος της πτώχευσης .
Στη δική μας περίπτωση, η επέκταση των ντόπιων τραπεζών σε ξένες αγορές ψηλού ρίσκου και οι σπεκουλαδόρικες επενδύσεις σε συνδυασμό με το ψηλό δημόσιο χρέος είχαν ως επιπρόσθετη συνέπεια, Ο ΕΓΧΩΡΙΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ μετόχους των τραπεζών και τους δανειστές του κράτους-είτε ήταν/είναι ξένοι μεγαλοκαταθέτες, είτε είναι οι δανειστές που εμείς οι ίδιοι καλέσαμε να μας σώσουν: Ρωσική Κυβέρνηση και ΤΡΟΙΚΑ.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η Κύπρος ατύχησε, επιλέγοντας αφελώς ανιστόρητους και ανίκανους «κυβερνήτες»! Βρέθηκε ενώπιον ενός θανάσιμου συνδυασμού δυσμενών παραγόντων, που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί ΕΓΚΑΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ, ΕΛΛΕΙΨΕΙ ‘ΗΓΕΣΙΑΣ’:
1. Της (δια)κυβέρνησης Χριστόφια/ΑΚΕΛ που ουσιαστικά είχε μόνον ιδεοληψίες και όχι ιδεολογία, αφού η προλεταριακή κομμουνιστική ιδεολογία, με την οποία γαλουχήθηκαν ή αν προτιμάτε υπέστησαν πλύση εγκεφάλου τα ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ, κατέρρευσε παντού παταγωδώς αφήνοντας τους λαούς που την υπέστησαν σε ένδεια και στο έλεος του άκρατου καπιταλισμού. Μια κυβέρνηση της οποίας τα στελέχη αποδείχθηκαν ανίκανα να διαχειριστούν την οικονομία και να αναδομήσουν το δημόσιο. Απεναντίας, ορμώμενοι από την ιδεοληψία και το κόμπλεξ του «ψευδο-κατατρεγμένου», του «παρατρεχάμενου» και «φτωχού συγγενή» των πλείστων κυβερνήσεων, «έπεσαν με τα μούτρα» στο ρουσφέτι (εξυπηρετώντας τους …«δικούς τους»,) και στο σπάταλο …χουβαρνταλίκι και ξέχασαν τελείως ότι η ‘διακυβέρνηση’ τους θα …τέλειωνε κάποια στιγμή και μαζί θα άδειαζε και το …δημόσιο ταμείο! Ατύχησαν και μαζί τους ατυχήσαμε ΟΛΟΙ και εκείνοι που τους ψήφισαν και όσοι δεν τους ψηφίσαμε: δεν πρόλαβαν να συμπληρώσουν την πενταετία τους και βρέθηκαν στην …απίθανη θέση να μην μπορούν να …συνεχίσουν να διαθέτουν έστω κι ένα ευρώ για …ρουσφέτι, πόσο μάλλον για βοήθεια στους χιλιάδες ανέργους και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στο χείλος της χρεοκοπίας! Ας αλλάξουν τίτλο σε Ανορθωτικό Κόμμα …Άνεργου Λαού (ΑΚΑΛ) –άλλως ας κάνουν …αυτοκριτική, ας παραδεχθούν τα …λάθη τους και ας υιοθετήσουν μια νέα ρεαλιστική …ιδεολογία. Μια ιδεολογία, που να βασίζεται σε ΑΞΙΕΣ και ΗΘΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ, που όχι μόνο να δημοσιοποιήσουν, αλλά και ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ –ΠΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ! Θα έχουν πολύ σύντομα την …ευκαιρία στο συνέδριο τους! Τα άνεργα και υπό πτώχευση μέλη τους και ο απατημένος λαός το …απαιτούν!
2. Μιας φούσκας ακινήτων συνδυασμένης με δανεισμό/επενδύσεις ψηλού κινδύνου! Κατηγορούσαν οι «σώφρονες» και «συντηρητικοί» τους «άσωτους» συμπολίτες τους ότι «έκαιγαν» την «πραγματική» περιουσία τους στα «ψευδο»-καζίνο του «ψευδο»-κράτους και την ίδια στιγμή έπαιζαν οι ίδιοι στον τζόγο τις οικονομίες τους αγοράζοντας γη, σπίτια, διαμερίσματα και εξοχικά σε «φουσκωμένες» τιμές, τραπεζικές μετοχές και αξιόγραφα με «φουσκωμένες» αποδόσεις και ακόμη πιο «φουσκωμένο» ρίσκο! Και οι «σώφρονες» τράπεζες μας έπαιζαν ακόμη πιο χοντρό τζόγο αγοράζοντας χρεόγραφα «υπερφουσκωμένου» κινδύνου και δανείζοντας όσους δεν είχαν τη δυνατότητα αποπληρωμής!
3. Της διεύθυνσης της οικονομίας του τόπου από τραπεζίτες, που αποδείχθηκαν «κακοί» -«πολύ κακοί»- οικονομολόγοι. Τους επέλεξε, εν τη «σοφία» του, ο μέγας «οικονομολόγος» (όπως ο ίδιος αυτοεκλήθη με περισσή κομπορρημοσύνη ενώπιον των αυλικών του, των ΜΜΕ, του αφελούς, πλανηθέντος λαού εξευτελίζοντας τον Υπουργό, που ο ίδιος επέλεξε, και αναλαμβάνοντας το ρόλο του πατερούλη, πρόεδρος Χριστόφιας!
4. Της Ευρωπαϊκής ύφεσης και της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας και της διστακτικής και αργής αντιμετώπισης τους! Ένα παράγοντα που, θεωρητικά, μπορούσαμε να επηρεάσουμε σε κάποιο βαθμό –τουλάχιστον ‘σώζοντας’ τα ‘δικά’ μας ομόλογα! Ακόμη και εδώ, όμως, ο πρόεδρος αποδείχθηκε ολίγιστος, όταν αδιάβαστος, αυτο-απομονωμένος και αεροβάμων ψήφιζε αποφάσεις της Ευρωζώνης οι οποίες «κούρευαν» τα συμφέροντα του τόπου που είχε εκλεγεί να …προστατεύσει -παρέβαινε άραγε τότε το σύνταγμα και το νόμο; Και δικαιολογούσε άραγε τις πράξεις/απραξία του διακηρύσσοντας εντέλει αυτάρεσκα την ‘προσήλωση’ του στην αποθανούσα κομμουνιστική ‘ιδεολογία’;
5. Μιας ντόπιας καθεστηκυίας τάξης –πολιτικών, κομμάτων, επιχειρηματιών, τραπεζιτών, δημόσιων αξιωματούχων και ανώτατων στελεχών και εργατοπατέρων- με τόση διαπλοκή, λόγω αλληλεξαρτήσεων και αλληλο-εξυπηρετήσεων, που στη μεγάλη πλειοψηφία της δεν μπορούσε ούτε να προβλέψει, ούτε να προλάβει, ούτε να αντιμετωπίσει την επερχόμενη καταστροφή.
Οι λίγοι «περιθωριακοί», που φωνάζαμε ότι η Κύπρος μιμείτο τον Τιτανικό και όδευε ολοταχώς προς το παγόβουνο, λοιδορήθηκαν και απομονώθηκαν από τη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Δικαιώθηκαν για …λίγο μετά την καταστροφή και τώρα όλοι οι συμμέτοχοι της ‘καταστροφής’ ξέχασαν τις δικές τους ευθύνες και …νουθετούν και επιπλήττουν …αλλήλους!
Τραγική ανασκόπηση της τελευταίας πενταετίας: ο πλούτος και η περιουσία που με χίλια βάσανα, κόπους και ιδρώτα απέκτησαν οι Ε/Κ εξανεμίστηκε και τώρα ανήκει μερικώς τουλάχιστον στους ξένους τραπεζικούς μετόχους και στους ξένους δανειστές, που αγωνίζονται, επί ματαίω(;), να μας ‘εξαναγκάσουν’ να ακολουθήσουμε την οδυνηρή θεραπευτική αγωγή, μπας και …‘γιάνουμε’!
ΤΟ 2014, Η (ΝΕΑ) ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ οφείλει να τροχοδρομήσει τη δημιουργία ενός υγιούς αειφόρου οικονομικού κλίματος και περιβάλλοντος, που θα επιτρέψει στον πολίτη να έχει ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ και ιδιαίτερα ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ χωρίς ανυπόφορα βάρη. όπου, δηλαδή, ο ιδιοκτήτης/αγοραστής κατοικίας
- …θα είναι ελεύθερος από παράλογους περιορισμούς/αδυναμίες των δημόσιων αρχών, που οφείλουν να εφαρμόζουν ΕΓΚΑΙΡΑ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ και ΑΠΟΔΟΤΙΚΑ νόμους και κανονισμούς –πχ να εκδίδουν πιστοποιητικά έγκρισης και τίτλους ΕΓΚΑΙΡΑ, ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΝΤΑΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ/ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ/ ΝΤΙΒΕΛΟΠΕΡΣ ΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΤΟΥΣ!
- …θα είναι βέβαιος ότι αγοράζει κατοικία από ντιβέλοπερ η οποία ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΑΡΗ ή/και ότι ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΒΑΡΗ ΤΗΣ ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΦΤΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ και άρα ότι θα του ανήκει όταν την εξοφλήσει –ΑΥΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ (ΠΟΙΝΙΚΗ και ΑΣΤΙΚΗ) ΡΥΘΜΙΣΗ και το κυριότερο ΕΦΑΡΜΟΓΗ!
- …θα έχει την ευθύνη και υποχρέωση για τη συντήρηση και εμφάνιση της περιουσίας του –ΑΥΤΟ ΙΣΩΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ! ΣΙΓΟΥΡΑ ΠΑΝΤΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΓΚΑΙΡΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΜΟΔΙΕΣ ΑΡΧΕΣ!
- …θα νιώθει ότι αξίζει τον κόπο να επενδύει στην καλή κατάσταση της περιουσίας του –ΑΥΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ!
- …θα είναι βέβαιος ότι η περιουσία του διατηρεί την αξία της στην ελεύθερη αγορά και μπορεί να την εκποιήσει όποτε χρειαστεί/αποφασίσει!
- …θα νιώθει οικονομική ασφάλεια μέσα από την ιδιοκτησία του, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας δανεισμού, υποθηκεύοντας την!
- …θα μπορεί να την κληρονομήσει/δωρίσει χωρίς βάρη στους απογόνους του!
Μόνον τότε, η ιδιόκτητη περιουσία μπορεί να συνεισφέρει στην πλήρη πνευματική, συναισθηματική και επιχειρηματική ανάπτυξη του ατόμου ώστε να αγωνίζεται για τη δημιουργία πλούτου και την αύξηση της περιουσίας του. Και η ιδιοκτησία τότε δεν περιορίζεται μόνον στην ακίνητη, αλλά επεκτείνεται στην επαγγελματική περιουσία στις διάφορες της μορφές: της βιοτεχνίας, της συμμετοχής στο κεφάλαιο της επιχείρησης στην οποία εργάζεται, της επένδυσης σε μετοχές, ομόλογα, κοκ και φυσικά της αποταμίευσης!
Το υγιές αυτό περιβάλλον συνιστά ουσιαστικά το πλαίσιο έναρξης υλοποίησης του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ* -του κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικού εκείνου συστήματος που διασφαλίζει την κατοχή και διαχείριση του πλούτου και της περιουσίας από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ –τόσο της ακίνητης περιουσίας όσο και των μέσων παραγωγής, διανομής και εμπορίας των υλικών και άυλων αγαθών!
Καλούμε ακόμη μια φορά το νέο πρόεδρο, την κυβέρνηση του και τη Βουλή όχι μόνο να αποφύγουν την εξοντωτική φορολογία επί της περιουσίας, αλλά και να προχωρήσουν στην κοινωνικοποίηση* των παραγωγικών οργανισμών και υπηρεσιών του κεντρικού και ευρύτερου δημόσιου τομέα –ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΟΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ, ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟ, ΘΑ …ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕΙ –και ο τόπος θα δει και πάλι ΑΝΑΠΤΥΞΗ!
*Δημοσιεύτηκε στον ΠΟΛΙΤΗ στις 5.1.2014