Αναζητώντας το νέο Πρόεδρο

Του Νίκου Τιμοθέου*

Γράφαμε στο πρόσφατο παρελθόν για τα χαρακτηριστικά του αποτελεσματικού ηγέτη⁽¹⁾ και για την πολιτική ηθική⁽²⁾.

 Μια από τις σοβαρές αδυναμίες των πολιτικών κομμάτων είναι ότι δεν επιτρέπουν στα μέλη και δη στους αξιωματούχους τους να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους. Ή, χειρότερα, τους αναγκάζουν να προβάλουν τις θέσεις του κόμματος τους με ξύλινη γλώσσα.

Ένας από τους ελάχιστους βουλευτές που τολμά να εκφράζει δημόσια, συχνά και κατ’ εξαίρεση, τις απόψεις του είναι ο συμπαθής βουλευτής του ΑΚΕΛ Τάκης Χατζηγεωργίου.

Στο πρόσφατο άρθρο του (20.5.2012), «Αναζητώντας το νέο Πρόεδρο» αποπειράται να περιγράψει πως θα επιθυμούσε ο ίδιος να είναι ο νέος Πρόεδρος. Σε κάποια μάλιστα σημεία, χρησιμοποιώντας τον πληθυντικό («…εμείς είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι …επιθυμούμε και επιδιώκουμε συνεργασίες…»), ο αναγνώστης αφήνεται να θεωρήσει ότι απηχεί και το κόμμα του, το ΑΚΕΛ.

Σημαντικότατο είναι ότι μέσα από τις γραμμές, ο αναγνώστης διακρίνει μια αυστηρότατη κριτική κατά της κυβέρνησης ΑΚΕΛ-Χριστόφια, όπως θα εξηγήσω πιο κάτω.

Γράφει λοιπόν ότι δεν αναμένει να βρει τον υπεράνθρωπο που θα διαθέτει όλες «τις γνώσεις και δεξιότητες … που μόνος να μπορεί να διαχειριστεί το μέλλον του τόπου με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει η Κύπρος… Προφανώς δεν υπάρχει κάποιος που να διαθέτει τόσο απίστευτο εύρος γνώσεων, ενεργητικότητα και πίστη … και αφού το κατανοεί να αποδώσει» (εννοεί φαντάζομαι να εκχωρήσει και όχι να κατανείμει) «ευθύνες  σε εκατοντάδες άλλους … Χρειαζόμαστε κάποιον που να αναγνωρίζει τους ταλαντούχους… Ο τόπος έχει ανάγκη από ηγέτη που να πιστεύει ότι ο τόπος δεν έχει ανάγκη από ηγέτη» .

Και μόνο από τα πιο πάνω, συμπεραίνουμε:

1. Μόνον ο ΚΑΝΕΝΑΣ είναι κατάλληλος για πρόεδρος – ας θυμηθούμε ότι τον τίτλο αυτό χρησιμοποίησε ο πανούργος Οδυσσέας για να ξεγελάσει τους κύκλωπες!
2. Ο υποψήφιος πρέπει να μην εκμεταλλευθεί την απολυταρχική εξουσία με την οποία ενδύει τον Πρόεδρο το σύνταγμα και να αξιοποιήσει, εκχωρώντας εξουσίες, εκατοντάδες άτομα, που θα πρέπει να επιλεγούν λόγω του «ταλέντου» τους, δηλαδή, της ικανότητας, της διάθεσης και της δυνατότητας τους, να διεκπεραιώσουν με επιτυχία τα καθήκοντα τους -μια απολύτως ορθή θέση την οποία ΚΑΝΕΝΑΣ πρόεδρος της ΚΔ δεν επέδειξε ούτε και εφάρμοσε μέχρι τώρα! Απεναντίας, για τα σημαντικότατα θέματα και θέσεις, αξιοποίησαν στο έπακρον και ανεξέλεγκτα τις αντιδημοκρατικές εξουσίες με τις οποίες τους περιβάλλει το σύνταγμα και επέλεξαν ως δημόσιους αξιωματούχους κομματικά στελέχη και φιλικά τους άτομα, που εν πολλοίς δεν είχαν το αναγκαίο για τα οικεία καθήκοντα τάλαντο!
3. Ο επόμενος Πρόεδρος δεν είναι ανάγκη να έχει ηγετικές ικανότητες –ΕΛΕΟΣ, φίλε βουλευτά, έχουμε φθάσει στο χείλος του γκρεμού επειδή δεν είχαμε ποτέ πρόεδρο με πραγματικές ηγετικές ικανότητες! Τον ηγέτη εκείνο που εμπνέει το λαό να αγωνιστεί για το κοινό καλό. Απεναντίας, στα 50 χρόνια της ανεξαρτησίας του τόπου μας οι «ηγέτες» μας ενέπνευσαν το λαό να υιοθετήσει ΟΛΑ τα κακά του αγγλοσαξονικού συστήματος και τρόπου ζωής: τον ατομικισμό, την ιδιοτέλεια, τον εύκολο, γρήγορο πλουτισμό, την πλήρη ανισορροπία προτεραιότητας μεταξύ του ατομικού και του κοινού καλού!

Διαβάζοντας το άρθρο του β. Χατζηγεωργίου διερωτάται ο πολίτης πόσο ταιριάζει ο απερχόμενος πρόεδρος και τέως ηγέτης του κόμματος του, Δ Χριστόφιας, στο προφίλ που ο ίδιος σκιαγραφεί –πολύ φοβούμαι σε …τίποτε!

Μα αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ειλικρινής και πλήρης αυτοκριτική! Και πλήρης καταδίκη του Δ Χριστόφια: κυβέρνησε ως αυτοκράτωρ περιστοιχιζόμενος από μικρή αυτοκρατορική, προσωπική/συγγενική ομάδα, επέλεξε πλείστους ατάλαντους για δημόσιες θέσεις –μερικούς αποδόμησε ο ίδιος, εξευτέλισε θεσμούς –στους οποίους ο ίδιος ανέθεσε έργο, όχι μόνο δεν ένωσε χώρους αλλά τους δίχασε και τους έφερε αντιμέτωπους και σε ασυνήθιστα έντονες αντεγκλήσεις –αποφεύγοντας τη διαβούλευση υπό το πάθος προσωπικών αρνητικών συναισθημάτων, κατάφερε να μειώσει τη δημοτικότητα του στο ναδίρ αποδεικνύοντας ότι δεν πατά, ως όφειλε, στη γη. Πέτυχε όλα εκείνα που ο βουλευτής του ΑΚΕΛ απεύχεται!

Ακόμη, ο β. Χατζηγεωργίου θέλει το νέο Πρόεδρο να εγκύπτει στα «ουσιώδη»: στην παιδεία, στην υγεία, στην εξωτερική πολιτική! Μα αυτά δεν τα …έλυσε ο απερχόμενος πρόεδρος; Διαγγέλων λίαν προσφάτως δεν διαβεβαίωσε το λαό ότι η κυβέρνηση του παρήγαγε …πλούσιο έργο σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς αυτούς;

Με συναίσθηση της ταπεινότητας μας, παραπέμπουμε το συμπαθή πολιτικό στα άρθρα που δημοσιεύσαμε πρόσφατα σχετικά με τα προσόντα του αποτελεσματικού ηγέτη⁽¹⁾.

Ας ευχηθούμε να βρεθεί ένας «τίμιος, συνεπής, δημοκράτης» ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ, που όχι μόνο θα έχει ΟΡΑΜΑ και ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ υλοποίησης του αλλά και την ικανότητα και διάθεση να επιλέξει ταλαντούχους συνεργάτες και να είναι ταυτόχρονα ηθικός ,ταπεινός, χωρίς κόμπλεξ ανωτερότητας ή κατωτερότητας, αλλά μεγάλος στην ψυχή και στην καρδιά, ώστε να μιλά στην καρδιά και την ψυχή του λαού και να τον εμπνέει με το λόγο και το καθημερινό προσωπικό του παράδειγμα, να αγωνιστεί για ένα καλύτερο μέλλον –για το κοινό καλό!

(1)     http://www.nicostimotheou.com/?p=76, http://www.nicostimotheou.com/?p=24

(2)     http://www.nicostimotheou.com/?p=259

*Δημοσιεύτηκε στο Φιλελεύθερο στις 28.5.2012